İKİ CİHAN GÜZELİ

Her iki cihanda, yoktur emsalin

Cümle güzellerin başısın Güzel

Kurbanı olayım, gittiğin yolun

Yüreğim, sevgini taşısın Güzel

Senin güzelliğin dillere destan

Gördüğünde, utanırdı gülistan

Ne kadar şanslıdır şu Arabistan

Bütün âşıkların düşüsün Güzel

Abdullah’la, Âmine’nin fidesi

Fatıma Betül’ ün aşkı, sevdası

Hasan ile Hüseyin’in dedesi

Hatice Kübra’nın eşisin Güzel

Cehalet devrinin, aydınlık yüzü

Mana ikliminin baharı, yazı

Hayatın mayası, biberi, tuzu;

Katığı, ekmeği, aşısın Güzel

Rabbim, kullarının yüzüne baktı

Karanlık dünyaya bir “Nur” bıraktı

İnsanlar içinde farkın açıktı

En kıymetli yakut taşısın Güzel

Nur dağında bir kayaya yaslanan

Metafizik âleminden beslenen

Seni görme hayaliyle süslenen;

Göğüs kafesinin kuşusun Güzel

İnsanlık, seninle huzuru buldu

Gelişinle, acı çekenler güldü

Terin gül kokardı, cemalin güldü

Güllere, en soylu aşısın Güzel

Aşkın bir sevdayla sana bağlandım

Senin hasretinden mum gibi yandım

Sana biat ettim, sana inandım

            Benim, En Sevdiğim Kişisin Güzel

            Bütün Güzellerin Başısın Güzel

  Mehmet Postallı /  2006