Yeminler ederek gelirim diye;
Bir sabah yollara düştü Elif’im
Senin hasretinle döndüm deliye
Yüreğime ateş düştü, Elif’im

Dağların başına kızıllık çöktü
Bir kuş diğerine içini döktü
Yıldızlar kayboldu bak şafak söktü
Takvimden bir yaprak düştü Elif’im

Gelirim diyerek usulca kaydın
Günlerce, gözümü yollarda koydun
Yoksa, ummadığın bir söz mü duydun?
Aramıza kan mı düştü, Elif’im?

Yollara bakmaktan gözüm karardı
Döner gelir diye ümidim vardı
Arkadaşlar, vazgeç diye yalvardı
Komşular araya düştü, Elif’im

Söyle, ceylan gözlüm bize ne oldu
Ettiğin yemine, söze ne oldu
Seyrine daldığım göze ne oldu
Gül bağıma hazan düştü, Elif’im

Kara sevda dedikleri buyumuş
Bir ben sokaktayım, herkes uyumuş
Tek sen biliyordun elâlem duymuş
Sırrımız dillere düştü, Elif’im

Ne telefon ettin, ne mektup saldın
Ne haber gönderdin, ne kendin geldin
Acaba, kalbinden beni mi sildin?
Umutlarım suya düştü, Elif’im

Gözümün selinden deniz yükseldi
O zaman doğanlar askerden geldi
Sanırım, düşmanlar aklını çeldi
Sevgimize gölge düştü, Elif’im

Seherlerde rüzgârları kokladım
Bir çıtırtı duysam, yolu yokladım
Bir ömür bekledim, asla bıkmadım
Gönlüm tuzağına düştü, Elif’im

Aşkın tezgâhında mekik dokudum
Hep harfleri “Elif” diye okudum
Sana kavuşmadan ölmekten korkum
Saçlarıma aklar düştü, Elif’im


Tabipler halimi görünce şaştı
Feryadım, figanım göğe ulaştı
Üstümüzde kara bulut dolaştı
Başıma yıldırım düştü, Elif’im

Bu yük ağır geldi cılız cüsseme
Hayata döndürür bir gülümseme
Şu fani dünyada benim hisseme
Çilenin büyüğü düştü, Elif’im

Anladım, yıkacak beni bu sevda
Yöneldim kıbleye, dilim duada
Yüzünü görseydim etmeden veda
Sevdalın yatağa düştü, Elif’im

Âlemin içinde yoktu menendin
El parayı, bende seni dilendim
Kırılmadım ama biraz gücendim
Bak toprağa “bir can düştü” Elif’im

1999