MEVLA’YI ÇAĞIRIR

Seherde uyanan bülbül

Çiler, Mevla’yı çağırır

Rahmetiyle açılan gül

Güler, Mevla’yı çağırır

Besmele her şeyin başı

Bulutlar akıtır yaşı

Yıldırımlar dağı, taşı

Deler, Mevla’yı çağırır

Ağaçlar eğer dalını

Çiçek sergiler alını

Garip çoban kavalını

Çalar, Mevla’yı çağırır

Bahçe açar çıkısını

Kiraz, takar takısını

Reyhan, güzel kokusunu

Salar, Mevla’yı çağırır

Çilek, sunar çileğini

Gözler kurar eleğini

Masum yüzler dileğini

Diler, Mevla’yı çağırır

Avını arar tazılar

Çimen bitirir yazılar

Bütün koyunlar, kuzular

Meler, Mevla’yı çağırır

Arılar dolaşır dağı

Yoklar çiçeği, yaprağı

Karınca kara toprağı

Eler, Mevla’yı çağırır

Veli kulların sözleri

Nura boyanmış yüzleri

Hak anılınca gözleri

Dolar, Mevla’yı çağırır

Bebek kaldırır başını

Gösterir inci dişini

Ağlarken gözün yaşını

Siler, Mevla’yı çağırır

Tüm canlılar hayat boyu

Kana kana içer suyu

Âşıklar, derin uykuyu

Böler, Mevla’yı çağırır

Mehmet Postallı / 2008