Dağların arasında, bir vadide gizlisin 

Şelaleler diyarı “Tabiat  Güzeli” sin   

Sana yalnız ben değil, görenler hep sevdalı   

Yeşil doku içinde, çok şirinsin Yahyalı         

Yahya Gazi’ de seni görür görmez beğenmiş

Hayalimdeki mekân, işte burası demiş 

Yiğit atalarımız, yurt tutmuş gözbaşını                      

Asırlardır yiyoruz ekmeğini aşını 

Onbinleri  doyurur  bereketli topraklar                      

Göynükte  harman olur deste deste başaklar  

Zümrüt akan koca çay, şehri ikiye böler       

İlkbaharda coşan su, iner baraja dolar    

Sıcak yaz aylarında, susamış topraklara;                   

Hayat verir, can gelir pörsümüş yapraklara

Çiçeklerle bezenen  dallar meyveye durur    

Ceviz, armut, kayısı, elma senden sorulur   

            Üzüm, çilek, şeftali, yok mu kirazın alı         

            O canım meyvelerin vatanısın Yahyalı          

Toprağa düşen cemre, ilkbaharı müjdeler

Çiğdem, nevruz açılır, körpe kuzular meler

Rahmet sular toprağı, yaylalar çimenlenir

Billur akan oluklar, obalarla şenlenir

Her pınarın çevresi dolar piknik zamanı

Stres  suya karışır, sevinç  sarar  insanı         

Rakım üç bin yedi yüz mis kokar Aladağlar

Mıknatıs gibi çeker, beni kendine bağlar

Kıvrımlı çığırlardan  iniversem aksuya

Muhteşem manzarayı  seyretsem doya doya

Bir solukta tırmanıp akçayın yokuşunu

Direktaş’dan gözlesem güneşin doğuşunu

Eriyen kar suyuyla beslenir Yedigöller          

Kayaların yüzünde menekşeler, sümbüller

Hacer ormanlarında, yaslansam bir çınara 

Azık sargımı çözüp, sersem soğuk pınara

            Sendendir soframızın eti, kaymağı, balı

            Ağzımızın tadısın, tuzusun sen Yahyalı

Çağlayan, Kapuzbaşı, Güney, Yeşil Şelale

Beyaz  bulutlar  gibi  tutuşmuşlar  el ele

Köpük fışkıran sular, yürekleri soğutur

Dertleri  unutturur, kederleri  dağıtır

Irmağın türküsünü, yalçın kayalar dinler

Yamaçları süsleyen sedirler, çamlar inler

Sultan sazlığı renk renk kuşların barınağı

Seyre dalmış bir halde durur, Erciyes Dağı

Sonsuz mavi göklerde uçuşurlar özgürce

Sazlıkların içinde düğün var gündüz gece

Yüce Mevla’m lütfetmiş, taşın toprağın cevher

İşleteni, işçisi, kamyoncusu ekmek  yer

Ne de  marifetlidir “ al  kınalı, ak eller”

Yünü eğirir, boyar, ilmek ilmek dizerler

Desen verir kilime  siner gözlerin nuru

Motif motif halılar, hanımların gururu

            Bir tutkuya dönüşmüş dünyaca ünlü halı

            Ne kadar methetsem de, azdır sana, Yahyalı

Sevda çeken  yürekler, aşk oduyla dağlanır

Dünür gitmeler başlar, tatlı sona bağlanır

Bayrak dikilir dama, düğün dernek kurulur

Düğün yemeklerinde hep, üzümlü sorulur

Akşam  oturmaları, arapaşısız  olmaz                            

Hoş sohbetler olmazsa, kış bitmez, bahar gelmez

Tandırda pişer şepit,  sütyüzüyle  yağlanır

Hele kefli  böreğin tadı  damakta  kalır

Evliyalar diyarı, ilim, irfan yuvası

Bizi  ayakta  tutan,  büyüklerin  duası

Huzur, barış, kardeşlik, yiğitlik, mertlik, sende

Gönüllerin gıdası sevgi, cömertlik sende

Toprağına belenip, beşiğinde uyudum           

O manevi  havanı soluyarak büyüdüm

Bir saat ayrı kalsam, hasretin yakar beni

Ölsem de ayrılamam, al sinene sar beni

            Yüreğimden  bağlayan, can bağımsın Yahyalı

            Sen, benim gözbebeğim, toprağımsın Yahyalı

Mehmet Postallı / 2005