Y A H Y A L I

Yine bahar geldi, giydin şalını

Halden hale giriyorsun Yahyalı

Meyveler yüklendi eğdi dalını

Dolu dolu veriyorsun Yahyalı

Hasretle beklerim her yıl bayramı

Dostlarla görüşmek süsler rüyamı

Bir tatlı söz, kavuşturur yaramı

Yaralarım sarıyorsun Yahyalı

Köklü geleneğin, örfün, âdetin

Hiçbir yerle kıyaslanmaz kıymetin

Halıda, kilimde çok maharetin

Motif motif örüyorsun Yahyalı

Sultan sazlığında turnalar, toylar

Şelaleler durmaz ezgiler söyler

Güzeli görenler, çirkini neyler

Gönlümüzü görüyorsun Yahyalı

Yaylacılar konar kendi yurduna

Peynir taşlar kuytuluğun ardına

Asla doyum olmaz yağyoğurduna

Midemizden vuruyorsun Yahyalı

Gökolukda çekilirken çörekler

Kırk pınara suya iner geyikler

Suçatında karşılıyor çiçekler

Buram buram bürüyorsun Yahyalı

Yayla sularına bal mı karışmış

Sanırsın ki, Kevser ile yarışmış

Aladağlar bulutlarla görüşmüş

Şerbet ezip duruyorsun Yahyalı

Keklikler söyleşir kuşluk vaktinde

İnsanların merttir, durur akdinde

Yüreklere sonsuz sevgi ektinde;

Yumak yumak deriyorsun Yahyalı

Bize huzur verir, seninle olmak

Mis gibi havandan bir nefes almak

Boynumuza borçtur, koşarak gelmek

Dostlarını arıyorsun Yahyalı

Mehmet Postallı / 2005