MEHMETÇİĞİN TÜRKÜSÜ

                                   (Çanakkale)

Siperlerden taşan, yanık bir türkü;

Çanakkale asla geçilmez diyor.

Düşmanın çokluğu, yıldırmaz Türk’ü

Mehmetçiğin gücü ölçülmez diyor.

Anam, kuşağıma dikti bir kese

Kınalı koçuna, kondurdu buse

Ne çıkar, yamalı olsa elbise!

Esaret gömleği biçilmez diyor

Sökülür, atılır elbet bu illet

Bir Türk için, silik yaşamak zillet

Allaha inanmış, necip bir Millet

Düşman karşısında küçülmez diyor

Vatan, bir bütündür, kimse bölemez

Kudurmuş sırtlanlar, tek taş alamaz

İstese de, umduğunu bulamaz

Her çeşmenin suyu içilmez diyor

İmanlı göğsümüz çelikten kalkan

Asil yüreğimiz kaynayan volkan

Pişman olur bize çatmaya kalkan

Al bayrak üstünde uçulmaz diyor

Mermimiz biterse, yeter süngümüz

Cesarette, yoktur bizim dengimiz

Son nefere kadar, sürer cengimiz

Savaş meydanından kaçılmaz diyor

Cephede versek de, binlerce şehit

Yerini doldurur, şanlı mücahit

Hepimiz ant içtik, Rabbim de şahit

Ölmeden, bu boğaz açılmaz diyor

Conkbayırı, zığındere, kanlısırt

Saldırıya geçti, bir sürü aç kurt

Simalar rengârenk, hava, kan, barut

Burada, kim kimdir seçilmez diyor

Bir gün, gün yüzüne çıkar gerçekler

Cennette boy verir, solmaz çiçekler

Düştüğü toprakta dirilecekler

Şahadet şerbeti saçılmaz diyor

Kanımızla yazdığımız destanı;

Okusun, Avrupa, varsa irfanı.

Onların, olsaydı biraz vicdanı

Bir insan, bu kadar alçalmaz diyor

İstiklâlim için veririm canı

Namusum uğrunda dökerim kanı

Düşmana çiğnetmem’’ Cennet Vatanı”

Bir başka diyara göçülmez diyor

Çanakkale, asla geçilmez diyor

Mehmet Postallı / 2008