KARAGÖZLER KAPANDI

Musalla taşına konmuş dört tabut

Herkesin yüzünde derin bir sûkut

Elinden gelirse gözyaşını tut

            Son uykuda “karagöz”ler kapandı

            Bir aile söndü, bin yürek yandı

Yan yana kazıldı dört yeni mezar

Takdir böyle imiş, hangi güç bozar

Kader kitabında acep ne yazar

            Zemin kara, yazı ondan karadır

            Vakti gelmeyince çözülmüyor sır

Kimse bilemiyor ömür kaç sene

Vadesi yetene, var bir bahane

Körpecik bedenler girdi kefene

            Gülleri soldurdu kömür sobası

            Boş evi neylesin gülün babası

Baba, gurbet elde geçim derdinde

Giderken kalırdı gözü ardında

Dönüp gelecekti ayın dördünde

            Umulmadık işler geldi başına

            Doyamadı yavrusuna, eşine

Ana kucağına yatmış üç bacı

İnşallah giydiler şehitlik tacı

Rabbim yaşatmasın böyle bir acı

            Dağlar matem tuttu, sular ağladı

            Yahyalı topyekûn kara bağladı

Mehmet Postallı / 10.01.2011