GÖKOLUK

Dostlarını muhabbetle selamlar

İki koldan sarılırsın Gökoluk

Dilinden dökülür tatlı kelamlar

Gönüllere kurulursun Gökoluk

Çevreni bürümüş yemyeşil bir şal

Şirin gelincikler açılmış al al

Kuşağın Gedik’ten gülümser Hilal

Sen de ona vurulursun Gökoluk

Karşından seslenir Tuzla Pınarı

Size pay edilmiş dağların karı

Şerbetten lezizsin, yağmurdan arı

Hak emriyle durulursun Gökoluk

Söyle bana, kimler koydu adını?

Birlikte edelim onun yâdını

Ancak, içen bilir senin tadını

Bal özüyle karılırsın Gökoluk

Herkes uykudayken bir sen uyanık

Nice sevdalara olmuşsun tanık

Kadir bilmezlerden yüreğin yanık

Gönül koyar, darılırsın Gökoluk

Toroslarda güneş bir başka doğar

Tahtacık Dağı’ndan bir bulut ağar

Güzeller uyanır gözünü ovar

Yanaklara sürülürsün Gökoluk

Yazın sıcağından kaçar gelirim

Çadırımı kurar komşu olurum

Buz gibi suyunla hayat bulurum

Dudağından sorulursun Gökoluk

Yer tutmuşsun Aladağ’ın döşünde

Kederim kaybolur bir gülüşünde

Ziyaret etmezsem her gelişimde

Sitem eder, kırılırsın Gökoluk

Bir çift mavi gözle, o hoş bakışın

Meftun eder miski-amber kokuşun

Dinlendirir şırıl şırıl akışın

Benliğimle örülürsün Gökoluk

Mehmet Postallı / 2008