Bir kalbe dokunsa sevda rüzgârı,

Kalp fırlar yerinden, dil ateşlenir.

Yüreği soğutmaz zemheri karı.

Aşkın üflediği kül ateşlenir.

Yâr için süslenir gönül sarayı

Yârin güzelliği gölgeler ayı

Dağ, tepe dolaşır arar Leyla’yı

Mecnunun aşkından çöl ateşlenir

Âşıklar aldırmaz yaban sözüne

Bakmaktan usanmaz yârin gözüne

Akşam kızıllığı yansır yüzüne,

Günün bitiminde göl ateşlenir.

Gönül cananını arar an be an

Gör neler getirir gelecek zaman

Menzilden menzile koşan küheylan,

Taşlarla vuruşur nal ateşlenir.

Canana kavuşmak olursa kısmet,

Gönül sayfasına sevgini resmet.

Gövdesini saran dikene nispet,

Tomurcuk açılır, gül ateşlenir.

Ah ettikçe güzel günler özlenir

Her yürekte nice sırlar gizlenir

Meyve vermek için sabırsızlanır,

Ağaç çiçek açar, dal ateşlenir.

Sevenler can verir dostun uğruna

Kadri bilinmezse gider ağrına

Dertliler sazını basar bağrına,

Mızrabın değdiği tel ateşlenir.

Mehmet Postallı / 2014