ANASIZ ON YIL

Hasretinle geçti koskoca on yıl;

Bu kara toprağa gireli, anam.

Nasıl unuturum ben seni nasıl?

On senedir içim çıralı, anam.

Sensiz yaşamaya alışamadım

Yaşıyor olsam da, kalmadı tadım

Şehirde, yaylada seni aradım;

Bulunmaz gönlümün maralı anam.

Senin yaylan Ayvan, Gökoluk, Suna

Vardım baktım eller konmuş yurduna

Birdenbire gittin doymadım sana;

Yüreğim bu yüzden yaralı anam.

Takardın önlüğü, koyun sağardın

Bebeğini şelek yapar bağlardın

Bazlamayı sütyüzüyle yağlardın

Edepli, şefkatli, töreli anam.

Kokuların hası ana kokusu

Yoğun olur âşıkların duygusu

Sevgin emsalsizdi, sütün bengisu;

Hayat bu dünyada süreli anam.

Bitip tükenmiyor dünyanın derdi

Bu geçitten geçti namerdi, merdi

Bilemem, hangi kul murada erdi

Güzel günler benden aralı anam.

Böyle erken gitmek varmış kaderde

Can dayanmaz anam sendeki derde

Rabbim kavuştursun bizi mahşerde;

Ölüm, Mevla”mızın kuralı anam.

                  Mehmet Postallı / 13.01.2015