Canım Anama

         AH ANAM

Anîden ayrıldın sessiz, sedasız

Gözlerimin yaşı dinmiyor anam.

Bu nasıl bir gidiş hem de vedasız

İçimin yangını sönmüyor anam. 

Telefonla geldi karalı haber

Dünya yalan imiş, ölüm muteber

Kırk altı yıl hayat sürdük beraber

Sensiz hiç içime sinmiyor anam.

Tarih,  on üç Ocak yıl iki bin beş

Bu gün sensiz doğdu ufuktan güneş

Sızıyor babamın gözlerinden yaş

Adından başka şey anmıyor anam

Atmış üç yıl sefil bir hayat sürdün

Günden güne arttı, büyüdü derdin

Ana şefkatiyle kol, kanat gerdin

Boğazımdan lokma inmiyor anam

Derdin çoktu, kapandı mı dertlerin?

Kondun, göçtün ıssız kaldı yurtların

Bir cevher yitirdim yaram çok derin

Yerine hiç kimse konmuyor anam

Mevla’ ya şükretmek bütün gayretim

Hep kendi kendime sabır diledim

Ben de varacağım hazır biletim

Sırası gelmeyen binmiyor anam

Zor şartlarda sekiz çocuk büyüttün

Sen yemedin, hep bizlere yedirttin

Üç şerbetçi salıp, peşinden gittin

Gidenler geriye dönmüyor anam

Bilmem nasıl geçer, sensiz bu bayram

Yeniden açılır, göz verir yaram

Artık,  gecelerle bozuktur aram

Gözlerim uykuya kanmıyor anam

Yanlış olmaz Yaratan’ ın yazgısı

Ne söylense değişmiyor çizgisi

Kul gözüyle okunmuyor dizgisi

Kadere hiçbir şey denmiyor anam

Rabbim, ibadetin birse, bin saysın

Ayağın altına, Cenneti yaysın

Cennet köşklerine hesapsız koysun

Analar, İnşallah Yanmıyor Anam.

                                                 13.01.2005