BIRAKIN HAVLASIN

Arkamdan havlamış köpeğin biri!

Boş meydana salyasını akıtmış.

Havayı kirletmiş dilinin kiri;

Kini katmerliymiş, izanı kıtmış.

Zavallı, keyfince ağzını bozmuş

Güzel söz çıkar mı bozuk ağızdan?

Kudurmuş, köpürmüş, dostları üzmüş

Kem söz düşürür mü cevheri gözden?

Değmeyin,  hırsından varsın kudursun

Beyin de ardından atan olurmuş.

O kendi ininde havlasın dursun

Azan, belasını kendi bulurmuş

Kimle konuşursa gitsin konuşsun

Böyle birisiyle işim yok benim

Kimi seviyorsa yanına koşsun

Benim de var eşim, dostum sevenim.

Mehmet Postallı / 2015