DELİ RÜZGÂR

Yerde mi, gökte mi evin, ocağın?

Sahi, sen nereden çıkarsın rüzgâr?

Dağı, taşı sarar kolun kucağın;

Dünyaya fırtına ekersin rüzgâr

Kimi lodos dedi, kimi kabayel

Tımarlı saçları savurun tel tel

Varlıkları kavrar görünmez bir el

Köklü ağaçları sökersin rüzgâr

Eser savurursun toprağı, kumu

Denizlerde çıkarırsın hortumu

Safha safha artırırsın hücumu

Muhkem çatıları yıkarsın rüzgâr

Öfken dalga dalga ovayı bürür

Birçok nesne, yolu, seninle yürür

Gizli bir güç iter, çeker götürür

Alır köşe, bucak sokarsın rüzgâr

Bazen olur deli deli esersin

Yolcuların yollarını kesersin

Lâzım olduğunda gelmez küsersin

Yazın cayır cayır yakarsın rüzgâr

Kudretli Mevla”dan her hareketin

Bir takvime göre günün, saatin

Sensin müjdecisi karın, rahmetin

Susuz topraklara dökersin rüzgâr

Gökyüzünde bulutları koşturun

Deryalarda dalgaları coşturun

Aldığın görevle çalışın durun

Diyardan diyara akarsın rüzgâr.

Mehmet Postallı / 2015