BÜYÜME ÇAĞIM

Geçim derdi, küçük yaşta başladı;

Dertlerimi çöze çöze büyüdüm.

Bana, bu duyguyu dedem aşladı;

Sözlerini süze süze büyüdüm.

         Sabanı zor tutar, tarla sürerdim

Mendilimi bileğime sarardım

Öküzler kaçardı, koşar arardım;

Öküzlere kıza kıza büyüdüm.

Semerli katırı taşa bağlardım

Yükünü yüklemek için eğlerdim

Gücüm yetmez, sinirimden ağlardım;

Gözümden yaş sıza sıza büyüdüm.

Gün biterdi tarlasıyla, dağıyla

Pilav pişirirdim tereyağıyla

Ekini biçerdim el orağıyla;

Desteleri dize dize büyüdüm.

Düven sürmek için, sapı sererdim

Kuyudan su çeker, tas tas içerdim

Ağzım kavrulurdu, sakız çiğnerdim;

Kenger kökü kaza kaza büyüdüm.

Okuldan gelirdim, koyun yayardım

Kaybettim mi diye, sık sık sayardım

Kuz yerlerde kar olurdu, kayardım;

Kütükleri eze eze büyüdüm.

Beş altı yıl koyun ve kuzu güttüm

Koyunu sağdırdım, kuzuyu kattım

Yağmurda, çamurda keçede yattım;

Dere, tepe geze geze büyüdüm.

Kayalarda sormuk bulur emerdim

Dağ armudu, alıç, kuşburnu yerdim

Birikmiş sulara girer çimerdim;

Derelerde yüze yüze büyüdüm.

Azık getirirdi küçük kardaşım

Ay ve yıldızlardı gece yoldaşım

Ala köpek, el feneri, tek başım;

Aç kurtları üze üze büyüdüm.

Keçi tiftiğinden örme bir terlik,

Başımı ısıtır, yürürdü dirlik.

Beni, o yıllarda buldu şairlik;

Hayatımı yaza yaza büyüdüm.

Mehmet Postallı / 2017