BABASIZ ON YIL
On yıl önce bugün verdik toprağa;
Hasretin koca bir dağ babacığım.
İplik iplik yaşlar indi yanağa;
Gözlerimde yoktur bağ babacığım.
Bu dünya benziyor büyük bir hana
Ecele dur denmez, gelince cana
Ayrılıklar zor geliyor insana
İçimi dağlıyor dağ babacığım
Toplumun içinde büyüdün, bittin
Ne kimseyi kırdın, ne de incittin
Kaderin böyleymiş, çok erken gittin;
Senden çok büyükler sağ babacığım.
Bir başka makamda Kur'an okurdun
Cezbe gelir bülbül gibi şakırdın
Dedemin yanında yün çul dokurdun;
Çabuk değişiyor çağ babacığım.
Zihnimden geçirdim eski günleri
Ne kadar ah etsem gelmiyor geri
Yaşanmıyor o anların benzeri;
Anasız, atasız çiğ babacığım
Birlikte giderdik ekine, ota
Sıkı tutun derdin bindik mi at'a
İnsanın önünde olmazsa ata;
Adım attığı yer ağ babacığım.
Tarlaya giderken alırdık yolluk
Bize öğrettiğin Mevlâ'ya kulluk
Meğer seninleymiş bereket, bolluk;
Üzüm vermez oldu bağ babacığım
Yaylaların yükseğine çıkardın
Boynuzlu koçlara başka bakardın
Tarlaları nöbet nöbet ekerdin;
Bir yıl buğday, bir yıl fiğ babacığım.
Kapından koyunu eksik etmezdin
Hiç birini kolay kolay satmazdın
Kahvaltını sütyüzüsüz yapmazdın;
Sofranda olurdu yağ babacığım.
İzinden yürüdüm dağları aştım
Güzel yaylaları sensiz dolaştım
Anamın yurdunda hislendim, taştım;
Ne çadır var ne de çığ babacığım.
Hoşsohbettin güzel misal verirdin
Misafiri sever, yer, yedirirdin
Dostluğun sağlamdı, gönül görürdün;
Gittiğin âlemde sağ babacığım.
Torunların derdi şekerci dede
Şekersiz kalmazdı cep de, kese de
Göreyim yüzünü bir gülümse de;
Rüyama gün gibi doğ babacığım.
Elim bir kazada kopmuştu dizin
Davacı olmayın oldu ilk sözün
Çekdiğin çileden gülmeyen yüzün;
Hesap günü olsun ağ babacığım
Yalan dünya hiç kimseye kalmıyor
Yine de hiç kimse ibret almıyor
Ananın, babanın yeri dolmuyor
Birdenbire koptu bağ Babacığım.
Mehmet Postallı / 11.05.2020