GURURLU KILIBIK

Adamı görünce, kazak bir ermiş,

Hanımdan korkmadan yaşıyor sandım.

Meğer korkusundan tir tir titrermiş;

Soğuktan ötürü üşüyor sandım.

Bilmem ya, ilk günden başlamış çile

O akşam çarşıdan gelmemiş file 

Soba demirini kapınca ele;

Spor olsun diye koşuyor sandım.

Nerden bileceksin evin içini

Herif gayet mutlu, bulmuş eşini

Ağzına çarpınca dökmüş dişini;

Otuzundan sonra dişiyor sandım.

Bir gün baktım üstü, başı dağılmış,

Pabucunu almak için eğilmiş,

Tekme darbesiyle yere yığılmış;

Eşiğe takıldı düşüyor sandım.

Yemek isteyince, temiz bir dayak,

Yemiş, övünüyor, buyur buradan yak.

Boy bos tam yerinde, görüntü kıyak;

Gurur paçasından taşıyor sandım.

Mehmet Postallı  / 2012