AH ÇEKMEDEN YAŞANMIYOR

Ah çekmeden yaşamayı yeğlerdim

Ahlar hayatıma sıralandı hep.

Kederden bihaber gönül eğlerdim

Güzel günler gitti, aralandı hep.

Yatar yatmaz uyur, kalkardım erken.

Katıksız ekmeği iştahla yerken,

Ahrete günahsız gideyim derken,

Beyaz sayfalarım karalandı hep.

Dökseydim derdimi, çıksam bir dağa

Bir balık misali takıldım ağa

Sevdiklerim girdi kara toprağa

Ciğerim tutuştu, paralandı hep.

Boynum kıldan ince, alın yazıma

Çilesiz nameler uymaz sazıma

İlaç tesir etmez yürek sızıma

Can evim içinden çıralandı hep.

İçimdeki yangın Mevla’ya ayan

Çektiğim acıyı edemem beyan

İçten çığlığımı olmuyor duyan

Kafesteki kuşum yaralandı hep.

Mehmet Postallı / 2011