Mehmet POSTALLI

Site Menüsü

Site Haritası

Can Çiçeğim

CAN ÇİÇEĞİM

ŞİİR

MEHMET POSTALLI

Kapak Resmi : Mehmet Postallı

Şair İrtibat : Yenice Mah.Gül Sk.N0:29 Yahyalı / Kayseri

Ev Tel : 0352 611 2655

Cep Tel : 0537 209 3259

MSN : m.postalli59@hotmail.com

TAKDİM

Kardelen çiçeğinin buzullar altındaki mücadelesinden sonra, karların üzerinde çiçekler açtığını, başarıya ulaştığını bilmeyeniniz yoktur sanırım. Bütün olumsuz şartlara rağmen başarıya ulaşmak isteyenler, kardelen çiçeğinin zorlu serüveninden ibret alırlar.

Benzer zorluklara katlanarak kardelen gibi, kışta baharı yaşatan, yaşayan insanlar arasında şairimizi de sayabiliriz. Karçiçeği mahlasıyla şiirlerini bize sunan şairimizin hayatı edebi yönde hep olumsuzluklar içinde geçer. İlkokuldan sonra geçim şartları içinde boğuşurken, ortaokul, lise ve yüksekokulu hep dışardan sınavlarla tamamlayan ender insanlardan biridir. Yani gerçek bir kardelendir, Mehmet Postallı.

“Toprağa Bir Can Düştü” isimli kitabıyla şiir dünyasına cemre gibi düşen şairimizin, elinizdeki kitap 2. eseridir.

Gönüllere taht kuran bir halk şairi gibi, toplumun dertleriyle yakından ilgilendiğini görmekteyiz.

Eren kimdir? Sorusuna “ halkın derdini yüklenendir “ diye cevap verilmiş. Şairimiz de halkın derlerini dert edinen, onları dile getiren bir derviştir âdeta.

Toplumun doğruluk gibi büyük bir erdemden uzaklaştığını;

Öfkeyle baktı boşluğa,

Suç mu acaba dürüstlük ?

Diyerek yumdu ağzını

Biz derin derin düşündük

Mısralarıyla dile getirmiştir.

Şiirlerinin önemli bir bölümünü, insanlığın hasret kaldığı sevgi temalarına ayırmıştır.

Sarsın çevremizi sevgi çemberi

Bütün insanlığı kuşatsın artık

Dostluğa hasretim ezelden beri

İnsanlar sevgiyi yaşatsın artık

Aile, vatan, mazlumların âhı, töremizden gelen ağıt, Allah sevgisi gibi ortak emanetimiz olan çevre konusunda duyarlı davranmamızı,

Dergi olur, kitap olur okunur

Tezgâh olur halı, kilim dokunur

Kıymayın ormana bize dokunur

Çekilir cilvesi, nazı ormanın

birlik, beraberlik üzerine,

Meyve yediğimiz dalı kırmayız

Doğru söylemekten geri durmayız

Bize el uzatan başı yarmayız

Sol elde yaşasın, sağda yaşasın

gibi mısralarla taçlandırmıştır.

Daha nice güzel eserlere, yüreğine sağlık, tebrikler Karçiçeği.

24.03.2007 Mezitli

Ömer ERDOĞDU

Eğitimci Yazar

ANNECİĞİM

Günlerim geçiyor senden uzakta

Kapadı yolları kar, anneciğim

Gurbet ellerinde kaldım tuzakta

Beni turnalardan sor anneciğim

Evimizin önü bir sıra kavak

Yüzünde çizgiler, saçlarında ak

Beni, yakıp bitirecek bu firak

Hasretin içimde kor anneciğim

Senin gül yüzüne olmuşum hasret

Var mı ayrılıktan başka büyük dert?

Kuş tüyünde yatsam olur taştan sert

Sensiz dünya bana dar anneciğim

Değişmem dünyaya bir annemsin sen

Hakkını ödemez canımı versem

Tek isteğim, hakkın helal edersen

Eşsiz merhametin var anneciğim

1986

GÖNÜL ÇİÇEĞİM

Kadir bilmezlerin eline düşme

Acımadan yolar, gönül çiçeğim

Halden bilmezlere sırrını açma

Dertten derde salar, gönül çiçeğim

Gül bağının merkezine kurulur

Acı söz duyarsa hemen kırılır

Karakış ayında tomurcuk olur

Açılmadan solar, gönül çiçeğim

Sel suları gibi bulanık akma

İyilerle dost ol, kötüye bakma

Vefasızlar için, kendini yakma

Seni kimler sular, gönül çiçeğim

Güzellik, doğruluk görürse kimde

Kelebekler gibi uçuşur çimde

Sonsuz bir muhabbet başlar içimde

Kalpten kalbe dolar, gönül çiçeğim

1997

SEVGİ ÇEMBERİ

Sarsın çevremizi sevgi çemberi

Bütün insanlığı kuşatsın artık

Dostluğa hasretim ezelden beri

İnsanlar sevgiyi yaşatsın artık

Aksın gönüllerde sevgi ırmağı

Kalplerde büyüsün dostluk yumağı

Atın ellerdeki taşı, çomağı

Herkes birbirine gül atsın artık

Sevgi çiçekleri açsın, yükselsin

Dünyamıza barış ve huzur gelsin

El ele verelim âlem düzelsin

Fertler birbirini gözetsin artık

Yaratanı bilmek, en büyük sanat

Kulları sevelim, şeytana inat

Balığa su gerek, kuşlara kanat

İnsanlık, sevgiyi bir tatsın artık.

1994

KANARYA

Her yanı tel örgülü dar kafese mahkûmsun.

Dağlar çeksin yasını, gonca güller kurusun.

Şirin dilin olmasa, koymazlardı kafese.

Derdime dert katsa da, tutkunum yanık sese.

Bilmem, hangi çiçekten alıyorsun ilhamı.

Durma, şakı kanaryam, bırak kederi, gamı.

İkimizde dertliyiz, beraber dertleşelim

Küllenmiş yaraların, üzerini deşelim

Özlemi var içinde, hür olduğun günlerin.

Dalında şakıdığın, o rengârenk güllerin.

Hasretlik alev alev dağlıyor her yanını

Seni kafese koyan duyar mı isyanını?

Yurdunu, ocağını özlüyorsun kanarya

Sevgilinin yolunu gözlüyorsun kanarya

Sen, güllere vurgunsun, ben güllerin şahına

Hadi söyle kanaryam, kim girdi günahına

1995

KINALI KEKLİK

Koyun otlatırken bir keklik gördüm

Çırpınıp duruyor kınalı keklik

Halini görünce yandı yüreğim

Seni vuran avcı nereli, keklik

Kırılmış kanadı süzemez olmuş

Mavi gökyüzünde yüzemez olmuş

Çiçekli kırlarda gezemez olmuş

Vurulmuş dağların merali keklik

Ne sitem edersin ey bahtı kara

Seni vuran kimse yanmaz mı nara?

Yüce mahkemede hakkını ara

Bozulmuş, dünyanın kuralı, keklik

Ne de belalıymış sürmeli başın

Dilin susmuş, hani kıvrak sekişin

Kuraklarda seni arıyor eşin

Son bir sözün yok mu yaralı keklik?

1979

BAYRAM DUASI

Gelin hep beraber dua edelim

Şu bayram gününde Yüce Allah’a

Eşi, dostu ziyarete gidelim

Belki çıkamayız yarın sabaha

Hayırlar getirsin bu bayram bize

Rabbim kavuştursun sevdiğimize

Tövbeler edelim ettiğimize

Ak yüzle çıkalım ulu dergâha

Dünyada kuralım öyle bir düzen

Ne ezenler olsun, nede ezilen

Kalmasın bir tane el açıp gezen

Biz yardım edelim bütün ervaha

Dertlilerin, bölüşelim derdini

Büyük, küçük deme göster sevgini

Kalpten çıkaralım nefreti, kini

Küskünlük olmasın gayrı bir daha

1993

SENSİZ YAŞANIR MI?

Gül yüzlüme, bir hal oldu, kan kusar

Tabipler, derdine diyorlar kanser

İlaçlar tesirsiz, doktorlar susar

Bu illet merhemle sarılır mı hiç?

Sensiz yaşanır mı, durulur mu hiç?

Ne menem dert imiş çaresi ölüm

Ördüğün kazaklar duruyor gülüm

Sen gittin gideli tutuktur dilim

Kuyruklu yıldızım görünür mü hiç?

Sensiz yaşanır mı, durulur mu hiç?

Artık bu mekânlar batıyor bana

Her anı, bin acı katıyor bana

Bıraktığın sevgi yetiyor bana

Seni seven, sana darılır mı hiç?

Sensiz yaşanır mı, durulur mu hiç?

Kadirşinaslıkta eşlerin hası

Gönlümün sultanı, evimin süsü

Bozuldu hanemin tadı, büyüsü

Yerini tutacak bulunur mu hiç?

Sensiz yaşanır mı, durulur mu hiç?

Biran gülümsedin, gözüme baktın

Ayrılık vaktiymiş, derdinle yaktın

Şu hayat yolunda, yalnız bıraktın

Seninle yürüyen yorulur mu hiç?

Sensiz yaşanır mı, durulur mu hiç?

Bütün evlatların mum gibi yanar

Seni tanıyanlar hayırla anar

Böyle imtihanla Hakk bizi sınar

Yaratana hesap sorulur mu hiç?

Sensiz yaşanır mı, durulur mu hiç?

Çok görmen komşular acımız büyük

Yıkıldı başıma, dağlar kadar yük

Mevla’nın hükmüne boynumuz bükük

Kaderin sırrına varılır mı hiç?

Sensiz yaşanır mı, durulur mu hiç?

2001

Canım Anama

AH ANAM

Anîden ayrıldın sessiz, sedasız

Gözlerimin yaşı dinmiyor anam.

Bu nasıl bir gidiş hem de vedasız

İçimin yangını sönmüyor anam.

Telefonla geldi karalı haber

Dünya yalan imiş, ölüm muteber

Kırk altı yıl hayat sürdük beraber

Sensiz hiç içime sinmiyor anam.

Tarih, on üç Ocak yıl iki bin beş

Bu gün sensiz doğdu ufuktan güneş

Sızıyor babamın gözlerinden yaş

Adından başka şey anmıyor anam

Atmış üç yıl sefil bir hayat sürdün

Günden güne arttı, büyüdü derdin

Ana şefkatiyle kol, kanat gerdin

Boğazımdan lokma inmiyor anam

Derdin çoktu, kapandı mı dertlerin?

Kondun, göçtün ıssız kaldı yurtların

Bir cevher yitirdim yaram çok derin

Yerine hiç kimse konmuyor anam

Mevla’ ya şükretmek bütün gayretim

Hep kendi kendime sabır diledim

Ben de varacağım hazır biletim

Sırası gelmeyen binmiyor anam

Zor şartlarda sekiz çocuk büyüttün

Sen yemedin, hep bizlere yedirttin

Üç şerbetçi salıp, peşinden gittin

Gidenler geriye dönmüyor anam

Bilmem nasıl geçer, sensiz bu bayram

Yeniden açılır, göz verir yaram

Artık, gecelerle bozuktur aram

Gözlerim uykuya kanmıyor anam

Yanlış olmaz Yaratan’ ın yazgısı

Ne söylense değişmiyor çizgisi

Kul gözüyle okunmuyor dizgisi

Kadere hiçbir şey denmiyor anam

Rabbim, ibadetin birse, bin saysın

Ayağın altına, Cenneti yaysın

Cennet köşklerine hesapsız koysun

Analar, İnşallah Yanmıyor Anam.

13.01.2005

Sevgili Babama

B A B A

İlkbaharda, Tahrana’ ya göçerdin;

Yazın, Yedigöze konardın baba.

Koyunu sağdırır, kuzu seçerdin;

Lokmanı, kaymağa banardın baba.

En iyi olmalı koyunun, koçun

Bu yolda ağardı sakalın, saçın

Yaylaya yakacak getirmek için

Erkenden, Aksu’ya inerdin baba

Katırın sırtına tohum sarardın

Boyunduruk yapar, saban kurardın

Eke öküzlerle tarla sürerdin

Bazende, tosunu denerdin baba

Sırtına yüklenir, taşırdın sapı

Omzunu kerterdi şeleğin ipi

Başına giyerdin lacivert kepi

Sıcakta düvene binerdin baba

Ekini biçerdin, yığın yapardın

Çubukları budar, bağı teperdin

Koskoca bir dağdın, bize siperdin

Yerin doldurulmaz çınardın baba

Bir ömür koşturdun geçim derdine

Bıkmadan giderdin koyun ardına

Aldırmazdın çakalına, kurduna

Evinin üstüne dönerdin baba

Çok küçük yaşlarda hafızı kelam,

Olarak anıldın, şahittir âlem.

Cennetine yazsın İlahi Kalem

Evladına, içten yanardın baba

Ayakların kesik, takat yok dizde

Çektiğin çilenin izi var yüzde

Sohbet esnasında, ettiğin sözde

Dedemi, hayırla anardın baba

Dizlerini, maden kamyonu biçti

Dertli anam, ecel şerbeti içti

Ak saçlı başından çok işler geçti

Mevla’ya, şükürler sunardın baba

2007

GÖZÜN AYDIN

Yüreğimden, canbağımı kopardın

Gözün aydın dostum, dediğin oldu

Ne yaptın da canı, candan ayırdın

Gözün aydın dostum, dediğin oldu

Bundan sonra, açık gitmez gözlerin

Çok morfinden tesirliymiş sözlerin

Hiç hakkı, hukuku yokmuş bizlerin

Gözün aydın dostum, dediğin oldu

En acı biberi ağzıma sürdün

Doktora yaptırdın, büyük ders verdin

Türlü oyunlarla, ipe un serdin

Gözün aydın dostum, dediğin oldu

Kanaryamı efsunladın, susturdun

Umudumu kar suyuna bastırdın

Yıktın beni, bu dünyaya küstürdün

Gözün aydın dostum, dediğin oldu

İki gülü vardı, bizim bahçenin

Değeri olmazdı malın, akçenin

Kırdın kanadını, sessiz serçenin

Gözün aydın dostum, dediğin oldu

Bir daha yürümem, gittiğin yoldan

Şüphelenir oldum artık her kuldan

Çok hoştu, tatlıydı kaymaktan, baldan

Gözün aydın dostum, dediğin oldu

Sevgi, saygı vardı her şeyden öte

Toplattın bohçayı yüklettin ata

Gayrı, bizim ocak yanmaz ki, tüte

Gözün aydın dostum, dediğin oldu

Bulut olmayınca, kar, dolu yağmaz

Rüzgâr esmeyince dalları eğmez

Senin yaptıkların, dostluğa sığmaz

Gözün aydın dostum, dediğin oldu

2005

KÜÇÜK CANAN’IMA

Hiçbir yerde yoktur eşin, emsalin

Aydan aydın, mahzun yüzlü Canan’ım

Dişlerin sedeftir, kaymaktır dilin

Gül dudaklı, şirin sözlü Canan’ım

Yanağına konmuş minnacık bir ben

Canımsın, kanımsın, nefesimsin sen

Karşılıksız seviyorum seni, ben

En gözde çiçekten nazlı Canan’ım

Saçlarında durur bir çift kelebek

Bilmem peri misin yahut bir melek?

Delilik olurdu seni sevmemek

Mis kokulu, reyhan özlü Canan’ım

Kudret mührü gözlerinin karası

Bir buselik kaşlarının arası

Bana düşer güzelliğin kirası

Hilal kaşlı, zeytin gözlü Canan’ım

Doğum günün kutlu olsun bebeğim

Tomurcuk çiçeğim, balım, peteğim

Senin sevgin ile atar yüreğim

Aşkın bu gönülde gizli Canan’ım

08.08.2005

Biricik Kızım Fatma Betül’e

CİĞERPAREM CAN ÇİÇEĞİM

Geliyor gelin alıcı

Kapıya ulaştı ucu

Ayrılık olsa da acı;

Hiç üzülme can çiçeğim

Ciğerparem, gözbebeğim

Kelimeler düğüm düğüm

Kızım, sanma ki üzgünüm

Bugün, benim mutlu günüm

Düğün var nazlı çiçeğim

Ciğerparem, gözbebeğim

Benim biricik kızımsın

Kınalı küçük kuzumsun

Hem yüreğim, hem özümsün

Yuvadan uçan çiçeğim

Ciğerparem, gözbebeğim

Taze karlardan durusun

Telli duvaklı kumrusun

Rabbim nazardan korusun

Güzelim, nazlı çiçeğim

Ciğerparem, gözbebeğim

Şu hayat çok enteresan

Şaşırıp kalıyor insan

Kalbime kulak dayasan

Betül’ der, ey çan çiçeğim

Ciğerparem, gözbebeğim

Gözlerim, seni süzüyor

Başım göklerde yüzüyor

Kirpiğimden yaş sızıyor

Sevinçten nazlı çiçeğim

Ciğerparem, gözbebeğim

Bahtın açık olsun kızım

Budur Mevla’dan niyazım

Kaşın eğme, tutmaz özüm

İnciler saçan çiçeğim

Ciğerparem, gözbebeğim

Ağbin kuşağın bağlasın

Annen sarılıp ağlasın

Evinde sevgi çağlasın

Ömrünce, nazlı çiçeğim

Ciğerparem, gözbebeğim

Ne acı gör, nede çile

Git bir tanem güle güle

Benziyorsun beyaz güle

Misk kokan nazlı çiçeğim

Ciğerparem gözbebeğim

Huzur dolsun yeni yuvan

Günler geçti yağlı, yavan

Canından çok sever baban;

Bağrımda açan çiçeğim

Ciğerparem, gözbebeğim

23.07.2000

BOSNALI ÇOCUK

Minik yüreğine yüklenen acın;

Senden beter, beni yakıyor çocuk

Annen, baban şehit kamptadır bacın

Avrupa pislikten kokuyor çocuk

Ürkek ceylanısın boş sokakların

Korkudan ağarmış al yanakların

Ağlamaktan şişmiş göz kapakların

Gözlerinden inci akıyor çocuk

Akşam olup baban eve gelince

Öper, koklar boğulurdun sevince

Yanağında gül açardı gülünce

Şimdi solgun solgun bakıyor çocuk

Çelik çomak oynar kumda koşardın

Küçük kuzuları sever okşardın

Kendi toprağında özgür yaşardın

Feryadın gökleri yıkıyor çocuk

Bu yükü taşımaz körpe bedenin

Gel, ortak olayım derdine senin

Duydum, öç almaya etmişsin yemin

Sırp itine, meydan okuyor çocuk.

1994

AH KOSOVA

Kosova, ah Kosova şanlı ecdadın yurdu

Sırplar seni orada, beni burada vurdu

İnsanlar kan ağlıyor, Kosova can pazarı

Yok, mu bir durduracak uluyan çakalları

Dün Kıbrıs’la, Karabağ, Bosna Hersek ve Kırım

Bugün de Kosova da yapılıyor soykırım

Avrupa da, Sırp zulmü Rusların desteğinde

Uçurtma uçuruyor NATO da gökyüzünde

Birçoğu katledilmiş, sağ kalan da perişan

Allah rızası için yok mu imdada koşan

Ey ümmeti Muhammet hani neredesiniz

Öldük mü, öldünüz mü hiç çıkmıyor sesiniz

Ekranda gördüklerim kanımı donduruyor

Gözü dönmüş caniler, ocaklar söndürüyor

Binlerce, onbinlerce insan yollara düşmüş

O güzelim şehirler cehenneme dönüşmüş

Onlar çok iyi bilir Yıldırım’ı, Murat’ı

Kalmasın istiyorlar tek bir Müslüman adı

Vagon vagon doldurup kovuyorlar dışarı

Yanaklara iz yapmış süzülen gözyaşları

Köyler çığlık çığlığa, şehir yanıyor şehir

Hüzün trenlerinde su zehir, ekmek zehir

Bir kadın ağlıyordu tek somuna sarılmış

Geçer mi boğazından, can evinden vurulmuş

Namusu çiğnenirken pak, masum kadınların

Kılları kıpırdar mı kararmış vicdanların?

Ceylanlar can veriyor, dişlerinde kurtların

Suçu, Müslüman olmak küçücük çocukların

Doğduğu, büyüdüğü toprağından sökülmüş

O tomurcuk güllerin boyunları bükülmüş

Baba şehit, anne dul, bacısı kirletilmiş

Büyük kardeş cephede ve çocuk taş kesilmiş

Ben, bir insan olarak, nasıl sessiz kalırım

Bu vahşeti gördükçe, yaşayamam, ölürüm

Kosova, ah Kosova şanlı ecdadın yurdu

Sırplar seni orada, beni burada vurdu

1999

BİR DÜNYA ÖZLÜYORUM

Bir dünya özlüyorum, kirlerinden arınmış

Bir dünya özlüyorum, nedametle yıkanmış

Umut çiçeklerinin, solmadığı bir dünya

Ezenin, ezilenin olmadığı bir dünya

İnsanların aç, açık yatmadığı bir dünya

Mazlumların acıyı tatmadığı bir dünya

Yemyeşil, pırıl pırıl ilk günkü kadar temiz;

Bir mekânda özgürce yaşamaktır gayemiz

Bir dünya özlüyorum, güzelliklerle dolu

Her şeyin ve her şeyin sevgiden geçsin yolu

En güzel kelimeler dökülsün dudaklardan

Daima eksilmesin tebessüm yanaklardan

Herkes dostça yaşasın kırmadan, kırılmadan

Şu üç günlük dünyada ayrılıklar olmadan

Her insan göstermeli, karşı inanca saygı

Toplumlar, gelecekten asla duymasın kaygı

Neden, niçin öldürsün, dövsün kardeş kardeşi?

Analar ağlamasın, dinsin kan ve gözyaşı

Çocukların gözleri, gözyaşıyla dolmasın

Acı, hüzün olmasın, gonca güller solmasın

Huzur, barış içinde, kardeşçe yaşayalım

Hak, adalet, eşitlik yollarında koşalım

Ne haksızlık yapalım, ne hakkımız alınsın

Avukatlar, hâkimler, mahkemeler boş kalsın

Yaprak yaprak gül gibi açılsın yüreğimiz

Ben, seni seviyorum diyebilsin hepimiz

Derelerin, çayların billur gibi aktığı

Fertlerin birbirine hoşgörüyle baktığı

Yamaçların ormanla süslendiği dünyada

İnsanların sevgiyle beslendiği dünyada

Severek yaşamanın hayali bile güzel

Maziden, istikbale uzansa uğurlu el

Asırlık çınar gibi büyüsünde sevgimiz

Gelecek nesillere bırakalım iyi iz.

1998

BİR ADAM

Elini alnına koymuş, oturuyor boynu bükük,

Taşın üstünde görünen, adam değil sanki kütük.

Matem pazarı kurulmuş, vücuduna bölük bölük,

Belini yaya çevirmiş, omuzlarına çöken yük.

Gözlerinin önü mosmor, avurtları çökük çökük

Kır bıyığını sarartmış, dert ortağı isli körük

Başında gri bir kasket, kasketin tereği sökük

Gelecekten beklentisi tükenmiş, umudu sönük.

Belli, ömründe gülmemiş, derdi kâf dağından büyük

Dudağından üç-beş kelam dökülüyor kırık, dökük

Dedi, sükûtum isyandır, yüzümden okuyun günlük

Muhannetin potasında, eritildim köpük köpük

Kanımı emip kuruttu, tenime yapışan sülük

Eşim öldü, evlat firar, bozuldu birlik bütünlük,

Elimi attığım dalın, hepsi, hepsi kökten çürük

Beynimde tortu bıraktı, ne varsa geriye dönük

Öfkeyle baktı boşluğa, suç mu acaba dürüstlük?

Diyerek yumdu ağzını; biz derin derin düşündük.

1998

HAK AŞKI

Hak aşkına yananlar, cehennemde yanar mı?

O’na aşık olanlar, başkasını anar mı ?

2004

GÜN DOĞMADAN

Sadece dağlara değil

Umutlara da kar yağar

Mahzun durma be hey gönül

Gün doğmadan neler doğar

2001

GEÇİŞ ÇİZGİSİ

Dünya bir duraktır, hayat imtihan

Ölüm, sonsuzluğa açılan kapı

Konuklarla dolar, boşalır bu han

Yolcusunu bekler yeni bir yapı

2000

BAYRAM MESAJI

Ramazan rahmetiyle cümle günahlar yunsun

Adınız cennetlikler arasında okunsun

Melekler, Kevser ırmağından badeler sunsun

Ayağına çimenler, eline güller dokunsun

Bayramınız mübarek, duanız kabul olsun

2005

BÜYÜK MÜJDECİ

Hem yerlerde, hem göklerde övülen;

Bir insan ki, iki cihan serveri.

Kâinata büyük müjdeyle gelen;

Yüce Yaratanın, son peygamberi.

Âleme nur yağdı O,nun aşkına

Zift rengi geceler, ışıl ışıldı

Müşrikler kudurdu, döndü şaşkına

Ateş söndü, putlar yere yıkıldı

Nebiler nebisi en güzel insan

Ümmetinden olmak, en büyük şeref

Varlık âlemine çağrıldığı an

Hizmetine koştu Burak ve Refref

Ne olurdu o asırda doğsaydım

Havayı solumak yeterdi bana

Kutlu kapısında köle olsaydım

O’nunla yaşamak can katar cana

Mukaddes beldede kızgın çöllerde

Kum tanesi olsam ayak bastığı

Mübarek bedenen, uzun yollarda;

Devesi olsaydım binip, kestiği

Hiç endişe duymam, merhametinden

Göster cemalini aşkınla yakma

Rahmet Peygamberi, şefaatinden;

Aciz ümmetini mahrum bırakma.

2000

DURMUYOR ZAMAN

Zaman, bir küheylan gider dörtnala

Elimde değil ki çekeyim dizgin

Doğduğum gün çıktım, dönülmez yola

Ne azığım hazır ne evrak düzgün

Beş, on, yirmi derken hayli yol aldım

Bazen hüzünlendim bazen de güldüm

Çeşitli dertlerle baş başa kaldım

Merhem kâr etmiyor, yaralar azgın

Yüzümde çizgiler, gözümde perde

Saçlarım durmadı durduğu yerde

Aldırmadım gençlik var iken serde

Her yıl bir yanımdan başladı bozgun

Dizlerim bu yükü taşımam diyor

Adımlarım geri geri gidiyor

Her geçen saniye ömürden yiyor

Heba olan ömre üzgünüm üzgün

Bir hayat sürmüşüm tuzsuz, bibersiz

Gaflete dalmışım, dosttan habersiz

Gayri kulaklarım sesten habersiz

Başımın üstünde dönüyor kuzgun

Bir güne denk değil, şu fani hayat

Kadrini bilmeden, tükendi heyhat

Yaptığım hayırdan, aşkın kabahat

İşte onun için yüreğim ezgin

2002

ELBET BİR GÜN

Her söze aldanma, kendini tanı

Dünya baki değil, elbette fani

Azrail’e, sende verirsin canı

İnsanlar mahşerde derilir bir gün

Seninde hesabın görülür bir gün

Menfaatin için hakkı terk etme

Hak yolu bırakıp, batıla gitme

Cehennemi düşün, tek can incitme

Mizan terazisi kurulur bir gün

Seninde hesabın görülür bir gün

Vakit varken, bırak kof arzuları

Tersine akıtmak zordur suları

Ölüm, böler bir gün saf uykuları

Bedenin, kefene sarılır bir gün

Seninde hesabın görülür bir gün

Sam yeli eserse çiçekler solar

Tamahkâr gözüne topraklar dolar

Sille vurdukların peşinden güler

Güvendiğin dallar kırılır bir gün

Seninde hesabın görülür bir gün

Sanma ki, yaptığın yanına kalır

Bütün amellerin peşinden gelir

Hak sahibi, elbet hakkını alır

Mazlumların yayı gerilir bir gün

Seninde hesabın görülür bir gün

Postallı, bu dünya sana da kalmaz

Ecel geldiğinde çare bulunmaz

Gideceğin yerde rüşvetçi olmaz

Suçlunun cezası verilir bir gün

Seninde hesabın görülür bir gün

1981

MARATON

Doğduğum günden bu yana

Sona doğru yürüyorum

Başladım bir maratona

Sona doğru yürüyorum

Deftere yazıldı adım

Kırka merdiven dayadım

Hiç durmadan adım adım

Sona doğru yürüyorum

Bazen rahat, bazen yorgun

Bazen tatlı, bazen dargın

Varacağım yer belirgin

Sona doğru yürüyorum

Bu can emanettir tende

Ecel daima ensemde

Gönlüm ile gitmesem de

Sona doğru yürüyorum

Hakka kulluk esas gaye

Ondan gerisi hikâye

Amel, yegâne sermaye

Sona doğru yürüyorum

Bir an gelir, durur nefes

Lokma biter, kesilir ses

Can uçar, boşalır kafes

Sona doğru yürüyorum

1998

GAFİL

Parası çok olan kefil olurmuş

Sevgisi olmayan sefil olurmuş

Gözlerini dünya hırsı bürüyen

Ölümden, hesaptan gafil olurmuş

2003

ÖMÜR TÖRPÜSÜ

Bir andan tutunuz yıllara kadar

Ah! Şu zaman var ya, ömür törpüsü

Salise, saniye ve dakikalar

Su gibi akar ya, ömür törpüsü

Saat, gün, ay derken, çileli yıllar;

Geçtikçe ömrünü çalan biri var

Karşına çıkan tüm olumsuzluklar

Canını sıkar ya, ömür törpüsü.

2002

GİDİYORSUN

Umulmadık bir zamanda

Birden geçip gidiyorsun

Geldin konakladın handa

Şimdi çekip gidiyorsun

Dün bizimle yan yanaydın

Bugün neden ayrı kaldın?

Saraydan davet mi aldın?

Hemen koşup gidiyorsun

Doyasıya gün görmeden

Rahat bir ömür sürmeden

Kimseye haber vermeden

Sessiz göçüp gidiyorsun

Ecel yakana sarıldı

Çarkın dişlisi kırıldı

Hep işlerin yarım kaldı

Döküp, saçıp gidiyorsun

Yoruldu mu kan pompası?

Yetmez doktorun çabası

Kuşandın beyaz libası

Sal’da uçup gidiyorsun

Tükendi mi suyun, aşın?

Çare yok ağrısa başın

En sevgili arkadaşın;

Ah, bırakıp gidiyorsun

Suskunsun bu ne hal desem

Durmazsın, gitme kal desem

Dönen yok, haber sal desem

Yollar aşıp gidiyorsun

Hatıran kaldı geride

Kavuşuruz ileride

Girdin dönülmez şeride

Uzaklaşıp gidiyorsun

Gidiyorsun, gidiyorsun

Sessiz veda ediyorsun.

11.12.2002

YİĞİT SAMİ

Güneyden esen fırtına

Büyük yara açtı gitti

Od düştü gönül yurduna

Bedenimi biçti gitti

Ağrısı arttı serimin

Dinmez yaşı gözlerimin

Şu yaralı yüreğimin

Ortasını eşti gitti

Kısa ömrü olmuş tamam

Salayı veriyor imam

Beni de götürür bu gam

Can, peşine düştü gitti

Araba olmuş nedeni

Döndüren var mı gideni?

Sala uzanmış bedeni

Buralardan geçti gitti

Ecel gelmiş, vermez aman

Nasıl dayansın buna can

Nefes bitmiş, dolmuş zaman

Hak davete koştu gitti

Sürme çekmiş hilal kaşa

Lüle yapmış siyah saça

Bir gül gibi baştanbaşa

Koçum, çiçek açtı gitti

Yaş onsekiz, henüz taze

Ay ışığı düşmüş yüze

Mevla’m sabır versin bize

Şerbetçimiz uçtu gitti

Dönüşü olmayan gemi

Dertten derde saldı beni

Emmim oğlu, yiğit Sami

Bu dünyadan göçtü gitti

24.08.1998

AH ŞU NEFS

Zarardayım, yine tutmadı hesap

Gün geçtikçe kârı, katlıyor ziyan

Uçarı nefsimdir esas handikap

Her gün aleyhime işliyor zaman

Aklım ile dirilemez, çatışır

Nefsim her durumda kaypak güreşir

Bazen yenişemez bazen yenişir

Birbirine hasım iki pehlivan

Nefsim hem vahşidir, hem de çok kurnaz

Sincap gibi çevik bir dalda durmaz

Kazancımı tüm yer, yinede doymaz

Ah şu nefsim, ah şu nefsim pek yaman

Kimi zaman ateşimi körükler

Kimi zaman sinirime dürtükler

Adım adım uçuruma sürükler

Bu nefsin elinden, Rabbim el-aman

2001

ALDANMA OĞUL

Makam, mevki elden çıkar giderde

İnsanlık ebedi ölmez be oğul

Elde ne var, ne yok, hepsi biterde

İyilik kumaşı solmaz be oğul

Tek kişinin olsa, dünya tapusu

Er, geç kapanacak kazanç kapısı

Harap olur şatoların yapısı

Bu dünya kimseye kalmaz be oğul

Mala tamah etmek var ise serde

Gözüne çekilir siyah bir perde

Cimrilik, insanı düşürür derde

Hasedin, heybesi dolmaz be oğul

Bencil olan, önem vermez insana

Yolunu şaşırır, düşer isyana

Gün gelir, zulmeden uğrar ziyana

Mazlumu inciten gülmez be oğul

İster vali olsun, isterse kadı

Bozulacak bir gün ağzının tadı

Yalan dünya diye konsada adı

Nefis, umursamaz, bilmez be oğul

Kimse muaf değil, olmazsa deli

Her amelin, mutlak vardır bedeli

Hak sahiplerine, hakkın vermeli

Vazife ihmale gelmez be oğul

İnsana mahsustur şeref, hasiyet

Dostluğu yaralar, bozuksa niyet

Mevla’nın emrine eyle riayet

Mizanda haksızlık olmaz be oğul

Gidenlerden ibret alınmaz ise

Öbür yana azık, salınmaz ise

İnsan sağken, kadri bilinmez ise

Pişmanlık hatayı silmez be oğul

Gençlikte duygular sel gibi çağlar

Gönül, umudunu yükseğe bağlar

Dengine düşmeyen, ömrünce ağlar

Her güzel yerini bulmaz be oğul

2006

HAMAL

Zehiri yedirdiler bize, süzme bal diye

Sırtımıza zamları sardılar hamal diye

1987

GÜLE YER YOK

Hıyarlar, kabaklar attı urganı

Bahçede güllere bırakmadı yer

Fakir, fukara da kısa yorganı

Ayağından çeker, sırtına örter

1997

BEN İHANET ETMEM!

Benim adım kırmızı değil, Mehmet’tir Mehmet

Milletimi, edemem ecnebiye şikâyet

Şirin görünmek için, Ermeni dostlarına

Ülkeme, Ecdadıma asla etmem ihanet

2006

KALİTESİZ ADAMLAR

Kaliteden anlamaz, kalitesiz adamlar

Vicdanları sızlatır, vicdansızca ithamlar

Kendi bal üretemez, eşek arısı gibi;

Nerede bir bal bulsa, hemen oraya damlar.

2006

DEĞİŞİR

Menfaat girince işin içine

Sevgiler değişir, sözler değişir

Söylenen söz, gelmez ise işine

Tavırlar değişir, yüzler değişir

Hoşuna gitmezse karga der kuşa

Gider, büyüklerin öğüdü boşa

Olacak işleri sürer yokuşa

İnişler değişir, düzler değişir

Yüz seksen derece döner tersine

Hiçbir ilaç tesir etmez hırsına

Çok iyi çalışır kendi dersine

Kartlar yenilenir, kozlar değişir

Dediği olmazsa ayağın direr

Ahde vefa bilmez, çok gönül kırar

Saniyede birkaç havaya girer

Bakışlar değişir, pozlar değişir

1994

SUÇ ZAMANDA MI?

Aman kardeş, her kişiye güvenme

Mert adam sandığın, avrat çıkıyor

Adamı iyi seç, sonra dövünme

Şu ömürde çok az fırsat çıkıyor

Devir mi değişti, zamanda mı suç?

Kolay seçilmiyor, altın ile tunç

Bu gidiş vallahi, billahi korkunç

Yalan, dolan, hile kat kat çıkıyor

Ne insanlar tanıyorsun hayatta

Pencereden bir bak, başın uzat da

Pek masum gördüğün maskeli zatta;

Bir utanmaz, mosmor surat çıkıyor

Muhannetin kapısına yönelme

Yiğit olmayanın peşinden gelme

Fenalık dokunsa, düşmandan bilme

Çok iyi bildiğin berbat çıkıyor

Bazıları var ki, nankör mü nankör!

Eğriyi, doğruyu görmez bakarkör

Kaypağı, korkağı, merdi iyi gör

Erdemli insanlar çok kıt çıkıyor

Benim az sözümü, sende tam anla

Saplar yine karışmasın samanla?

Devir bozuk, düzelir mi zamanla?

Bugün, dünden daha inat çıkıyor

1999

BELLİ DEĞİL

Canavar, bürünmüş kuzu postuna

Kuzu belli değil, kurt belli değil

Kara bulut çökmüş yurdun üstüne

Şubat belli değil, Mart belli değil

Dolar karşısında mağlup akçemiz

Yağmalandı, açık verdi bütçemiz

Gül kurudu, diken doldu bahçemiz

Hane belli değil, yurt belli değil

Fırsat bulan kesesini doldurur

Ahlak törpülendi, bozuldu huzur

Hiç uğruna kardeş kardeşi vurur

Fikir belli değil, dert belli değil

Kurtlar yuvalanmış özün içinde

Hileler saklıdır sözün içinde

Ne yüzler gizlidir, yüzün içinde

Kalleş belli değil, mert belli değil

1995

SÖKEMEZLER

Yüksek rakımlardan esen;

Rüzgârlara göğüs gerdim.

Her bahar yolumu kesen;

Haramiye çiçek verdim.

Nice badireden geçtim

İyiyi, kötüden seçtim

Özgürlük için ant içtim

Çelik zincirleri kırdım

Dostlarımla eleleyim

Bükülmez artık bileğim

Sevgi, hoşgörü silahım

Huzur, barış benim derdim

Yıkılmadım, yıkamazlar

Bükülmedim, bükemezler

Bu meydandan sökemezler

Bu Toprak, bu Bayrak benim

1997

DELİKANLIM

Haydi delikanlım, koçum, aslanım

Meşale elinde, emanet sende

Sonsuza dek yaşar, aziz vatanım

Sadakat, sağduyu, hamiyet sende

Saf sulardan duru, kardan arısın

Her çiçekten bal yapacak arısın

Fatih’in, Yavuz’un torunlarısın

İlim, irfan, şeref, asalet sende

Yüreğinde sevgi nehiri çağlar

O, asil mayanda nice cevher var

Gönül güzelliğin, zulmeti boğar

Kucaklar dolusu merhamet sende

Ruhumun meltemi, umut çiçeğim

Yurdumun bekçisi ve geleceğim

Yıllar boyu özlemini çektiğim

En güzel vasıflar, fazilet sende

O, ulu çınardan taze sürgünsün

Bayrağına, toprağına vurgunsun

Küflenen zihinler, aşkınla yunsun

Çağı kurtaracak meziyet sende.

1997

FARKIMIZ

Bizim maksadımız üzüm yemektir

Bağcı da yaşasın, bağda yaşasın

İnsanlık namına, hizmet vermektir

İnsanlar, huzurlu çağda yaşasın

Meyve yediğimiz dalı kırmayız

Doğru söylemekten geri durmayız

Bize el uzatan başı yarmayız

Sol el de yaşasın, sağda yaşasın

Bizi başkasıyla karıştırmayın

Hayırsız işlerde yarıştırmayın

Çirkinle, kötüyle barıştırmayın

Bırakın, yüzümüz ağda yaşasın

Hakkaniyet ölçüsüne uyarız

Ne kötü söz söyler, nede duyarız

Birkaç helal lokma ile doyarız

Tavşanda yaşasın, dağda yaşasın

Karışan zihinler gayri durulsun

Dünyada iyi bir denge kurulsun

Hak kiminse sahibine verilsin

Hakkın alan balda, yağda yaşasın.

2004

ÇAKALLARA KALDI MEYDAN

Baykuş öttü bağımızda

Bülbüller uzağa düştü

Canavarlar dağımızda

Kuzular tutağa düştü

Kanarya bağdan kovuldu

Gül dalına karga kondu

Denize tuzak kuruldu

Yunus balık ağa düştü

Acaba, ne oldu bize

Yabancıyız evimize

Hançerleri sinemize

Vuranlar otağa düştü

Ok fırladı çıktı yaydan

Atıldık şehirden, köyden

Çakallara kaldı meydan

Aslanlar yatağa düştü

1997

ÖLÜM OLSADA

Zulmün karşısında hakkı haykırıp;

Yazacağım, sonu ölüm olsa da.

Dinime küfreden yüze tükürüp;

Kızacağım sonu ölüm olsa da.

Kurtların elinde olamam koyun

Tilkiye, çakala eğemem boyun

Hainler birleşse kursa bin oyun;

Bozacağım sonu ölüm olsa da.

Hayatımda hiç sevmedim yalanı

Kirli kalemiyle şirret salanı

Peygambere dil uzatan yılanı;

Ezeceğim sonu ölüm olsa da.

2006

ÖLÜMDEN BETER

Rüzgâra kapılan yaprağa döndüm

Hayat yerden yere savurdu beni

Kimseye açmadım gizli derdimi

Yaktı yüreğimi kavurdu beni

Şifa diye sarıldığım zehirmiş

Güzellik, çirkinlik iç içe girmiş

Ölümden beteri muhannet imiş

Mihnet kazanında yoğurdu beni

Her gecenin şafağını bekledim

Belki beklediğim gün doğar dedim

Bahtımı sayısız yerde denedim

Umuttan hayale uçurdu beni

Öz değerlerimi emdi keneler

Fırsat kargaları peşimi güder

Ömrümü kemirip geçen seneler

Koşturdu peşinden çok yordu beni

1998

YEŞİL ÖRTÜ

Yeşil örtüsüdür, çıplak dağların

Çamlar, kamalaklar özü ormanın

Oksijen kaynağı olur sağların

Sevilir eğrisi, düzü ormanın

Sevmemek olur mu, o yeşil rengi?

Ardıcın, sedirin var mı ki dengi?

Her birinin başka başka ahengi

Serviler gelinlik kızı ormanın

Palamudu, gürgenisi, meşesi

Çınarların çok serindir gölgesi

Dallarda barınan kuşların sesi;

Şifadır gönüle sazı ormanın

Sayısız hayvanı koynunda saklar

İnsanlar tertemiz havayı koklar

İçinde ses verir çaylar, ırmaklar

Vardır söyleyecek sözü ormanın

Dergi olur, kitap olur okunur

Tezgâh olur halı, kilim dokunur

Kıymayın ormana bize dokunur

Çekilir cilvesi, nazı ormanın

1994

DAĞLARI SEVİYORUM

Çıkıp şu dağların en yükseğine

Yosunlu kayaya yaslanacağım

Tutkunu olduğum kır çiçeğine;

El sürüp, koklayıp, sesleneceğim

Doyacağım kekliklerin sesine

Eşlik edeceğim her namesine

Kapılıp rüzgârın inlemesine

Nisan yağmuruyla ıslanacağım

Çimenler üstüne soframı serip

Kuzukulağını tek tek koparıp

Yufka ekmek ile sokuma sarıp

Yemlikle, mantarla besleneceğim

Kar kütlelerinin çözüldüğünü

Suyun billur gibi süzüldüğünü

Boy boy lalelerin dizildiğini

Gönülden seyredip uslanacağım

Terk edip bu şehrin gürültüsünü

Yapmacık yüzlerin görüntüsünü

Yırtıp atamazsam gam örtüsünü

İzbe köşelerde paslanacağım.

2000

KARANFİL

Kapımın önünde beklersin beni

Kırmızı karanfil, beyaz karanfil

Çok iyi tanırsın, seni seveni

Bağışla, üzersem biraz karanfil

Toprağını deşer, sürer, sularım

Zararlı otları çeker yolarım

Gezerim sergini, öper koklarım

Renklerine doyum olmaz karanfil

Benim için özel yaratmış Mevla’m

Severim, okşarım asla doyamam

Bir telini koparmaya kıyamam

Nedendir bu eda, bu naz karanfil?

Hasret var gizemli bakışlarında

Sevgi var mor, pembe gülüşlerinde

Sev beni diyorsun hep düşlerinde

Cezp ediyor beni, bu haz karanfil

Vakit akşam şimdi, bekle yarını

Emersin güneşin ışınlarını

Dinlersin kuşların şarkılarını

Güzel günler unutulmaz karanfil

Yeşil zülüflerin her bir telinde

Tomurcuk boy verir zarif elinde

Açılıp şafağın serinliğinde;

Üşüme, geceler ayaz karanfil

Yağmurlar konuşsun, rüzgârlar sussun

Sırma saçlarını melekler yusun

Yoğurtçiçeğine, güle komşusun

Beni de onlarla bir yaz karanfil

1999

TABİATIN HÜZNÜ

Toprağın yüzünde belirdi hüzün

Yemyeşil yapraklar sarardı, düştü

Gülleri soldurdu, nefesi güzün

Ve renkler silindi, küle dönüştü

İlkbaharda açan sümbül ve lale;

Hani, nerde çimen, çiçek dolu kır

Yazın hırçın hırçın akan şelale

Şimdi öksüz çocuk gibi hıçkırır

Dağları bürüdü sis perdeleri

Yuvasına indi hep karıncalar

Alıp götürüyor güzellikleri

Güneylere sökün eden turnalar

Raks eder yapraklar yerde delice

Bacadan dumanı çıkar ateşin

Dallara kırağı yağar her gece

Yakıcı tesiri geçti güneşin

Yüksek tepelerden eser karayel

Karakıştan, zemheriden haber var

Keskin bıçak gibi keser karayel

Ağaçlar saçını başını yolar

Pencereme çarpar kar taneleri

Derede çakallar, kurtlar uluşur

Camda serçelerin kanat sesleri;

Yankılanır, yüreğimle buluşur

Her yıl bu mevsimde içim burkulur

Ben mi, tabiat mı sararıp solan?

Bir yol var ki, her an önümde durur

Ben miyim, gazel mi esip, savrulan?

1999

BENİM TOPRAĞIM

Cennet köşesinde Anadolu’nun;

Yiğitlerin vatan seçtiği yersin.

Adını aldığın “Yahya Gazi”nin;

Şahadet şerbeti içtiği yersin.

İlim sende, İrfan sende, Nur sende

Edep sende. Erkan sende, Ar sende

İnsanlığın en güzeli var sende

Faziletin doruklaştığı yersin

Güzel Kayseri’min, şirin ilçesi

Ardıcı, katranı, çamı, meşesi

Ormandan yükselir kuşların sesi

Kınalı kekliğin uçtuğu yersin

Anam börek yapar, şepit pişirir

Kendi yemez yavrusunu düşünür

Eş, dost gelir arapaşı içilir

Sohbetlerin boydan aştığı yersin

Kış gelince bürünürsün beyaza

Gelinlik kız gibi başlarsın naza

Mevsim adımını atınca yaza

Suların kükreyip, coştuğu yersin

Havalar ısınıp, bahar gelince

Rüzgâr, Toroslardan haber verince

Yağmur yağıp yurtlar çimenlenince

Obanın yaylaya göçtüğü yersin

Koyunlar kaymakla doldurur tası

Burda bir başkadır balın rehası

Özenle dokunur “ halının “ hası

İlmeklerin motifleştiği yersin

Gökyüzünde yağmur yüklü bulutlar

Yüreklerde filizlenir umutlar

Dağların başında geyikler otlar

Kuzuların yarda koştuğu yersin

Yüzüne çekersin yeşil duvağı

Semaya kurulur ebemkuşağı

Hiçbir zaman geçmez sevmenin çağı

Sevdanın gönüle düştüğü yersin

Bir inci gerdanlık Yahyalı Çayı

Ağcaşar Barajı sular ovayı

Gurbete gidenler özler sılayı

Tatlı anıların geçtiği yersin

Zamantı Irmağı çağlayıp akar

Bağrından çeşitli madenler çıkar

Rengârenk çiçekler mis gibi kokar

Çiğdemin, nevruzun açtığı yersin

Kuşlar harmanlanır Sultan Sazında

Özgürlüğün keyfi yaban kazında

Kırlar arasında meşe közünde

Çağşır mantarının piştiği yersin

Bir sabah çıkayım Aladağlara

Eğri’den, Akçaydan, Yedigöllere

Susuzdan, Aksudan, Şelalelere

Gök suların köpük saçtığı yersin

Çiftçiler nohudu, buğdayı eker

Bahçesine mısır, fasulye diker

Bir sene boyunca kahrını çeker

Ekini pırnatla biçtiği yersin

Elma, kiraz, vişne, çilek allanır

Şeftali, kayısı, armut ballanır

Bağda üzüm salkımları sallanır

Meyvelerin dolup, taştığı yersin

Ey Yahyalım muhteşemsin muhteşem

Çok şükür Mevla’ya sende doğmuşum

Sen; “Benim Toprağım” huzurum, neşem

Sevginin zirveye çıktığı yersin

Yiğitlerin vatan seçtiği yersin

1999

ANNEM

Ben ağladığımda, sende ağlardın

Yaşlı gözlerimi silerdin annem

Gece yarısında beşik sallardın

Derin uykuları bölerdin annem

Evladım diyerek bana süt verdin

Sen ölmede ben öleyim derdin

Öper, koklar, karşılıksız severdin

Sıcak kundaklara belerdin annem

Hiç usanmaz, katlanırdın nazıma

Derdin, ne hal oldu benim kuzuma

Kendin yemez, verir idin ağzıma

Hem de, küçük küçük dilerdin annem

Ana dili denmiş, bu diller senin

Beleyen, sallayan o eller senin

Sarıp, sarmalayan o kollar senin

Kolların boynuma dolardın annem

Eve geç geldimse, yoluma baktın

Hemen aramaya yollara çıktın

Bizi büyüttün ya, çok çile çektin

Yıkayıp, doyurur, sulardın annem

Parayla ölçülmez senin değerin

Hakkını ne zaman, nasıl öderim

Ancak, sana çok teşekkür ederim

Ben gülersem, sende gülerdin annem

1979

BABA YÜREĞİ

Bir vefasız çekip kopardı benden

Kuzular gözümde tütüyor ana

Zihnimi tırmalar, ne varsa dünden

Düşünceler beni yutuyor ana

Boğazıma diziliyor lokmalar

Uykusuz gözüme kanlı yaş dolar

Tuz ekildi, kapanmıyor yaralar

Yüreğime bin ok batıyor ana

Eski güzel günler tersine döndü

Evim, barkım sessizliğe büründü

Yavruların hayalleri göründü

Yuvamda baykuşlar ötüyor ana

Hasret kaldım kuzuların sesine

Onları severdim ölürcesine

Çığlıkları kulağımda bak yine

Benim derdim bana yetiyor ana

Çileler içinde dolacak ömrüm

Her gece rüyamda kâbus görürüm

Ya onları alır, ya da ölürüm

Sıtma nöbetleri tutuyor ana

Neden böyle diye hayıflanırsın

Ayrılık derdine düşme yanarsın

Baba yüreğini taş mı sanırsın?

Gönlümde gam yükü yatıyor ana.

25.04.2000

SENİ SEVİYORUM

Sen ki, göklere inat, yeryüzünde bir yıldız

Gönlümün kapısından süzülerek giren kız

Sen, benim Canan’ımsın ey güzeller güzeli

Ben, seni seviyorum ister darıl, ister kız

Sekiz Ağustos günü doldurdun ilk yaşını

Yüreğim dayanamaz görmeyim gözyaşını

Gül de görünüversin sıra sıra inciler

Balıklar mı getirdi, ağzındaki dişini

Şimdi yerim küçüğüm, dede diyen dilini

Kırmızı güller tutan, o ufacık elini

Uğur böcekleriyle süslemiş annen seni

Pak alnının üstüne taramış kekilini

Işıl ışıl gözlerin oltu taşından kara

Kaşların hilal gibi, cemalin benzer kar’a

Mevla’m seni korusun, ömrünce gül güzelim

Annen, baban birde sen nice mutlu yıllara

08.08.2002

HASRET MEKTUBU

Mektubuma bilmem nerden başlasam

Kafamda sözcükler sekiyor oğlum

Bizden, sana kucak dolusu selam;

Bu sabah postayla çıkıyor oğlum

Verdiğin numara meşgul çalıyor

Gelen otobüste gözüm kalıyor

Başkaları, ay dolmadan geliyor

İçime bir hüzün çöküyor oğlum

Sağlığın, sıhhatin nasıl, bize yaz

Sıkı giy, üşütme geceler ayaz

Üstüne afiyet gribim biraz

Öksürük döşümü söküyor oğlum

İyi çalış kalma bütünlemeye

Sınıf tekrar etme, öbür seneye

Sakın ha, mitili atma Niğde’ye

Yokluğun, babanı yıkıyor oğlum

Yatırabildiysen okul harcını

Şubatta öderiz kira borcunu

Taşıdın mı yatağını, hurcunu?

Annen, seni kaygı çekiyor oğlum

Kursağına düşmez sıcak bir yemek?

Dilerim, yok olmaz verdiğin emek

Sana, çokça harçlık gönderememek

Bizim canımızı sıkıyor oğlum

Sekiz evlek buğday ektik ayvana

Bu yıl para vermek yeme samana

İnşallah gelirsin, sende harmana

Dedende kırk dekar ekiyor oğlum

Havalar soğudu kurduk sobayı

Odun ateşiyle demledik çayı

İftar yaklaşıyor, serdik sofrayı

Gözümüz kapıya bakıyor oğlum

Sözlerime son verirken ciğerim

Selam eder gözlerinden öperim

Zorda olsa bu bayramı beklerim

Hasretlik belimi büküyor oğlum

2000

ASKERE MEKTUP

Mektuplar yolladım posta eliyle

Çok selam gönderdim seher yeliyle

Bir nasihat edem kardeş diliyle

Ol, Yüce Allah’a kul sen her zaman

O karakaşların yıkık durmasın

Kirpiklerin birbirini vurmasın

Mahzun gönlün boşa hayal kurmasın

Gül yüzlü kardeşim, gül sen her zaman

Yiğit olan, vatan görevin yapar

Asaletli olan iyi huy kapar

Aciz olan yanlış yollara sapar

İhlâsla hak yolda kal sen her zaman

İnsan doğar, büyür bir günde göçer

Dostunun bağrında yaralar açar

Canı sağ olana günler tez geçer

Azimli, sabırlı ol sen her zaman

Postallı der, kardeş gel dinle sözüm

İnan ki, sözüme uygundur özüm

Sen gittin gideli yoldadır gözüm

Halinden bir haber sal sen her zaman.

1991

ALBAYRAĞIM

Ülkemin burçlarında dalgalanan Bayrağım

Özgürlüğümün teminatı, gurur kaynağım

Dinim, namusum, necip Milletim ve toprağım;

Uğrunda şehit olup, sana sarılacağım.

Hilalin, inancımın simgesi, gözbebeğim

Yıldızın bağımsızlık nişanesi, çiçeğim

Göklerde nazlı nazlı süzülen kelebeğim

Al rengin, Şehidimin kanından, Albayrağım.

1998

Öğretmenlerime

ÖĞRETMENİM 1

Konuştukça bal akıyor;

Dilinizde, Öğretmenim.

Yüzlerce bülbül şakıyor;

Elinizde, Öğretmenim.

Tutuşturdun meşalemi

Elime verdin kalemi

Öğrendim cümle âlemi

Dizinizde, Öğretmenim

Sen arısın, bizler çiçek

Bal yaparsın petek petek

Bizimdir mutlu gelecek

İzinizde, Öğretmenim

Gül yüzünde gülücükler

Gözlerinde sevgi parlar

Merhamet püskürten dağ var;

Kalbinizde, öğretmenim

Türlü türlü akıl verdi

Hayatıma şekil verdi

Sevmek ve sevdirmek vardı

Özünüzde, Öğretmenim

Kelimeyi ve heceyi

Hem alçağı, hem yüceyi

Çözdük sırrı, bilmeceyi

Sözünüzde, Öğretmenim

Harfler ile tanıştırdın

Kitaplarla konuşturdun

Bilgilerle buluşturdun;

Gölünüzde, Öğretmenim

1991

ÖĞRETMENİM 2

Ben bir çiçek isem, bahçıvanım sen

Güzel ellerinle der öğretmenim

Bin bir çiçek açar senin elinden

Renk renk, demet demet ser öğretmenim

Senin eserindir bildiğim her şey

Bilgi hazinenden aldığım bu pay

Şimdi ses veriyor üflediğin ney

Yüreklerde yankın var öğretmenim

Sınıfa girince ışır gözlerin

Şefkatle bakarsın, güler yüzlerin

Kulağıma küpe olur sözlerin

İster imtihan et, sor öğretmenim

İçimi ısıtır, sıcacık sesin

Kendi çocuğundan fazla seversin

Anneden, babadan öte bir şeysin

Sensin yolumdaki nur, öğretmenim

Her gün senin günün, her saat her an

Bir güne sığmazsın, sen bir cansın can

Şerefle taşınır taktığın nişan

Bu dünya durdukça dur öğretmenim.

2005

OĞLUM YAVUZ’A

Oğlum, sen Müslüman Türk evladısın

Aklına başka şey getirme yavrum

Bizim önderimiz, Peygamberimiz

Rehberin izini yitirme yavrum

Hak yolunda yürü, batıla sapma

Her sözü, her yerde kaldırıp atma

İyilik edene, kötülük yapma

Sadık dostlarını bitirme yavrum

Menfaatin için söyleme yalan

Kimse yok, dünyada ebedi kalan

Onmaz başkasının malını çalan

Haramı evine götürme yavrum

Helalinden kazan, şükret Allah’a

Belalara sabret, düşmeden aha

Güzel ahlaklı ol, biçilmez paha

Kendini aşağı düşürme yavrum

Kötülere bakıp, etme gıybeti

İyilerle otur, dinle sohbeti

İnsanın yükselir ilmi, kıymeti

İtibarı yere yatırma yavrum

Cahilden ibret al, âlime imren

Susmayı bil, konuşmayı da öğren

Vefasız demesin eş, dost ve yaren

Ziyareti, sakın kaçırma yavrum

Kimseyi incitip, canını yakma

Elin namusuna, ırzına bakma

İyilikte bulun, başa da kakma

İşini takip et, oturma yavrum

Kötü kelam etme, kapa ağzını

Oruç tut, namaz kıl, yap niyazını

Terk eyleme sünnetini, farzını

Aman ha, yolunu şaşırma yavrum

Dostunu iyi seç, olma ki, gafil

Yavuz ol, dinine uzattırma dil

Allah’a sığın ve O’nu iyi bil

Kutlu sermayeni, batırma yavrum

1986

ACI SÖZ

Acı biber yesen geçer acısı

Acı söz yenilip, yutulmaz yavrum

Ölünceye kadar sürer sancısı

Yastık taş kesilir, yatılmaz yavrum

Dost zannetme her karşına çıkanı

Adamın beynine damlatır kanı

Sivri dil, ok gibi deler kalkanı

Yağlı kurşun elle tutulmaz yavrum

Kötü kelam kalbi parçalar geçer

Nice kötülüğün kapısın açar

Sevgi buharlaşır, sessizce uçar

Muhabbet pazarda satılmaz yavrum

Ne kalp kır, ne kırıl, herkesi gözet

Konuşmak dilersen, hayırlı söz et

Toplumun içinde kendini düzelt

Halis bala sirke katılmaz yavrum

Güzel ahlak olsun malın, ziynetin

Herkesçe dinlensin sözün, sohbetin

Önümüzde bir yol var ki çok çetin

Zamanın peşinden yetilmez yavrum

İnsan ne çekerse çekermiş dilden

Kişiyi düşürür gözden, gönülden

Şu gönül dediğin naziktir tülden

Kırıldı mı, kaynak atılmaz yavrum.

2003

BAYRAMDIR BU GUN

Yine bir bayrama kavuştuk dostlar

Gönlümüz sevgiyle dolsun bu sabah

Bitsin dargınlıklar, barışsın küsler

Asık yüzlerimiz gülsün bu sabah

İnsanoğlu beşer olur hatası

Hatayı affeder adamın hası

Feyiz çeşmesinden doldurun tası

Ruhumuz gıdayı alsın bu sabah

Husumeti bir tarafa koyalım

Büyüğü, küçüğü sevip, sayalım

Peygamberin sünnetine uyalım

Öfkemiz geride kalsın bu sabah

Zorda olsa gelmeyene gidelim

Kavim değil, din gayreti güdelim

Yoksula, fakire yardım edelim

Yetimler gözyaşın silsin bu sabah

Şu yalan dünyada nedir kârımız

Hepimiz ölümlü, yoktur zorumuz

Yarının büyüğü çocuklarımız

Bayram olduğunu bilsin bu sabah

Kolay olan işi zor etmemeli

Dünyayı kendine dar etmemeli

Gidip barışmaya ar etmemeli

Şeytanlar saçını yolsun bu sabah

Bu günlerin kıymetini bilelim

Anne, baba duasını alalım

Komşumuzda gülsün, bizde gülelim

Evimizde huzur olsun bu sabah

Bayramlar sevince boğar insanı

Eşini, dostunu, kendini tanı

İnsanın en güzel yeri vatanı

Gurbet kuşlarımız gelsin bu sabah.

2001

GURBET

Ocağıma düştün diye ;

Sinsi sinsi güler gurbet.

İçerini kemirmeye ;

Beklemeden dalar gurbet.

Hasretlik içine çöker

Gözyaşı bendini yıkar

Od düştüğü yeri yakar

Yüreğine dolar gurbet

Garipten alır hıncını

Erken kocatır, gencini

Kimseler duymaz sancını

Dertten derde salar gurbet

Kuşları da hissiz öter

Gecesi gündüzden beter

Yatak diken gibi batar

Uykuları böler gurbet

Güneş bile yaslı doğar

Kasavet, sevinci boğar

Yazın, başına kar yağar

Saçlarını yolar gurbet

İster para içinde yüz

Bulamazsın aşina yüz

Bir derdine eklenir yüz

Ömrünü de çalar gurbet.

2002

O KADAR ŞİŞME

Adam oldum sandın, hemen şımardın

Kulağını çekeceğim bu sene

Daha düne kadar dağda yaşardın

Harmanını yakacağım bu sene

Nerede büyüdün, nerede bittin

Çok hata işledin, çok göze battın

Ölçüyü kaçırdın, aşırı gittin

Sana kement takacağım bu sene

Makama güvenme, azma, kırıtma

Pişmiş kelle gibi öyle sırıtma

Kanunsuz, nizamsız hüküm yürütme

Saltanatın yıkacağım bu sene

Koltuğunda, hindi gibi şişersin

Milli değerlerden uzak yaşarsın

İkide bir ofsaytta düşersin

İcabına bakacağım bu sene

O kadar şişme ki, patlayacaksın

Çok dar karınlısın, çatlayacaksın

Selefini dokuz katlayacaksın

Pullarını dökeceğim bu sene

Kimsesiz yerlerde caka satarsın

Garibanın yakasını tutarsın

Tekme savurursun, çifte atarsın

Nallarını sökeceğim bu sene

Yoksula, garibe dönme sırtını

Çok hafifsin, biliyorum tartını

Yırtıp atacağım gurur örtünü

Ümüğüne çökeceğim bu sene

Başın yükseklerde, ara soğudu

Asla tutmuyorsun, büyük öğüdü

Dostların şimdiden yaksın ağıdı

Topuğuna sıkacağım bu sene

2003

Sedat Yürek Beye

KÖSTEBEKLE SAVAŞ

Tuttuğum su, üç değirmen döndürür

Bütününü yuttu, yine çıkmadı

Bu köstebek ocağımı söndürür

Bağım, bahçem bitti, yine çıkmadı

Ne soğan bıraktı, ne de patates

Hanım, der buradan umudunu kes

Bu gidişle vallah edeceğim pes

Canıma tak etti, yine çıkmadı

Şimdi sarımsağa dikti gözünü

Çok uğraştım göremedim yüzünü

Bu yolda harcadım olan izini

Sabrımı tüketti, yine çıkmadı

Toprakları tırnağımla kazarak

Geçidine kurdum yeni bir tuzak

Geçmedi bu yoldan, o benden kazak

Başka yerden dürttü, yine çıkmadı

Zehirli top yaptım bir tek yutmadı

Hatır için bir tat dedim tatmadı

Birazını gel, sat dedim satmadı

Depoda çürüttü, yine çıkmadı

İzin sürdüm kazma ile bel ile

Dedim şunu çağırayım al ile

Sofra kurdum kaymak ile bal ile

Köşesine yattı, yine çıkmadı

Dedim ortak olsak yarı yarıya

Hele birkaç adım yaklaş beriye

Edemedim elçi koydum araya

Gideni aldattı, yine çıkmadı

Bir hoca götürüp muska yazdırdım

Bahçelerin dört yanını gezdirdim

Üşenmedim her deliği kazdırdım

Adamı terletti, yine çıkmadı

Gittim Bektaşlıdan uzman getirdim

Bedelini bir bankaya yatırdım

Varlığımı sırf bu yolda bitirdim

Uzman, bomba attı, yine çıkmadı

Ulan kössü, kör vicdanın kuruya

Biraz hayır versen, girsem sıraya

Bari, aşçı alsan sizin saraya

Hafifçe sırıttı, yine çıkmadı

Tarım müdürüne dilekçe sundum

Derdime bir derman bulacak sandım

Bir cevap verdi ki, orada dondum

Uzaktan seyretti, yine çıkmadı

Müdür, soğuk baktı bu şikâyete

Köstebek zararı girmez afete

Herhalde, bu dava kaldı ahrete

Dünyamı kararttı, yine çıkmadı

Yeraltı dünyası halden bilmiyor

Kanun tanımıyor, dilden bilmiyor

Onlar ile uğraşmaya gelmiyor

Büyük çiftçi battı, yine çıkmadı.

2006

BEKİR EFENDİ

Şu masum kızın kadrini;

Bilmedin Bekir Efendi

Bunca senedir dersini;

Almadın Bekir Efendi

Gelip, geçicidir makam

Olmasın acı, keder, gam

İstenen evsafta adam;

Olmadın Bekir Efendi

Bir orada, bir burada

Şaşırdın kaldın arada

Sarılısın makarada;

Dolmadın Bekir Efendi

Adımları saya saya

Daima yürüdün yaya

Hayatında doya doya;

Gülmedin Bekir Efendi

Ellerin sözüne baktın

Kızı dertlere bıraktın

Hem çektirdin, hem de çektin;

Ölmedin Bekir Efendi

Seni doğrultmaz mengene

Bildiğini yapan gene

Sekiz saati bir güne;

Bölmedin Bekir Efendi

Ne desem, tutulmaz sözüm

Dargınlığa yoktur yüzüm

Bu meseleye bir çözüm;

Bulmadın Bekir Efendi

1999

KÜLHANBEYİ

Bir zamanlar, külhanbeyi yaşardı

Baba mirasını saçtı, savurdu

Palavrayla dolar dolar taşardı

Saman hararından boldu avurdu

Hayatta yok idi gamı, tasası

Dostu, arkadaşı kahve masası

İçkinin tutkunu, kumar hastası

Kuytu köşelerde çok çam devirdi

Yatağından akşamüstü kalkardı

Kalkar kalkmaz sigarayı yakardı

Kahvaltı yapmadan evden çıkardı

Her gün bir yörede kuzu çevirdi

Kahveden dönerdi gece yarısı

Evde bekler beş çocukla, karısı

Simasına sinmiş duman sarısı

Kanser ciğerini kastı, kavurdu

Halsiz düştü, elde malda kalmadı

Varlık varken kıymetini bilmedi

Son günlerde evine de gelmedi

Ayrılık, ölümden daha ağırdı

Dostum dedikleri onu terk etti

Ant içenler, sözlerinden çark etti

Gerçek dostu yokmuş, sonra fark etti

Tek başına bir köşede can verdi

2003

ÜÇ İLLET

İnsan hayatının üç illeti var