SENSİZ YAŞANIR MI?

Gül yüzlüme, bir hal oldu, kan kusar

Tabipler, derdine diyorlar kanser

İlaçlar tesirsiz, doktorlar susar

         Bu illet merhemle sarılır mı hiç?

         Sensiz yaşanır mı, durulur mu hiç?

Ne menem dert imiş çaresi ölüm

Ördüğün kazaklar duruyor gülüm

Sen gittin gideli tutuktur dilim

         Kuyruklu yıldızım görünür mü hiç?

         Sensiz yaşanır mı, durulur mu hiç?

Artık bu mekânlar batıyor bana

Her anı, bin acı katıyor bana

Bıraktığın sevgi yetiyor bana

         Seni seven, sana darılır mı hiç?

         Sensiz yaşanır mı, durulur mu hiç?

Kadirşinaslıkta eşlerin hası

Gönlümün sultanı, evimin süsü

Bozuldu hanemin tadı, büyüsü

         Yerini tutacak bulunur mu hiç?

         Sensiz yaşanır mı, durulur mu hiç?

Biran gülümsedin, gözüme baktın

Ayrılık vaktiymiş, derdinle yaktın

Şu hayat yolunda, yalnız bıraktın

         Seninle yürüyen yorulur mu hiç?

         Sensiz yaşanır mı, durulur mu hiç?

Bütün evlatların mum gibi yanar

Seni tanıyanlar hayırla anar

Böyle imtihanla Hakk bizi sınar

         Yaratana hesap sorulur mu hiç?

         Sensiz yaşanır mı, durulur mu hiç?

Çok görmen komşular acımız büyük

Yıkıldı başıma, dağlar kadar yük

Mevla’nın hükmüne boynumuz bükük

         Kaderin sırrına varılır mı hiç?

         Sensiz yaşanır mı, durulur mu hiç?

 Mehmet Postallı / 2001