BOSNALI ÇOCUK

Minik yüreğine yüklenen acın;

Senden beter, beni yakıyor çocuk

Annen, baban şehit kamptadır bacın

Avrupa pislikten kokuyor çocuk

Ürkek ceylanısın boş sokakların

Korkudan ağarmış al yanakların

Ağlamaktan şişmiş göz kapakların

Gözlerinden inci akıyor çocuk

Akşam olup baban eve gelince

Öper, koklar boğulurdun sevince

Yanağında gül açardı gülünce

Şimdi solgun solgun bakıyor çocuk

Çelik çomak oynar kumda koşardın

Küçük kuzuları sever okşardın

Kendi toprağında özgür yaşardın

Feryadın gökleri yıkıyor çocuk

Bu yükü taşımaz körpe bedenin

Gel, ortak olayım derdine senin

Duydum, öç almaya etmişsin yemin

Sırp itine, meydan okuyor çocuk.

      Mehmet Postallı /   1994