DURMUYOR ZAMAN

Zaman, bir küheylan gider dörtnala

Elimde değil ki çekeyim dizgin

Doğduğum gün çıktım, dönülmez yola

Ne azığım hazır ne evrak düzgün

Beş, on, yirmi derken hayli yol aldım

Bazen hüzünlendim bazen de güldüm

Çeşitli dertlerle baş başa kaldım

Merhem kâr etmiyor, yaralar azgın

Yüzümde çizgiler, gözümde perde

Saçlarım durmadı durduğu yerde

Aldırmadım gençlik var iken serde

Her yıl bir yanımdan başladı bozgun

Dizlerim bu yükü taşımam diyor

Adımlarım geri geri gidiyor

Her geçen saniye ömürden yiyor

Heba olan ömre üzgünüm üzgün

Bir hayat sürmüşüm tuzsuz, bibersiz

Gaflete dalmışım, dosttan habersiz

Gayri kulaklarım sesten habersiz

Başımın üstünde dönüyor kuzgun

Bir güne denk değil, şu fani hayat

Kadrini bilmeden, tükendi heyhat

Yaptığım hayırdan, aşkın kabahat

İşte onun için yüreğim ezgin

   Mehmet Postallı / 2002