GÖZLERİN

Yüzünü çevirip her bakışında;

İçime bir alev salar gözlerin.

Bir çift yay gerilmiş durur karşımda;

Ok vurur kalbime dalar gözlerin.

Pencereme bir nur gibi doğarsın

Bir başak misali boynun eğersin

İlkbahar yağmuru olur yağarsın

Susayan gönlümü sular gözlerin

Gözlerim, gözkapağından yakınır

Kirpiklerin birbirinden sakınır

Duyguların satır satır okunur

Dert koymaz bedende siler gözlerin

Kaş, göz edip, körük çekme yangına

Bilirim, güzeller düşmez dengine

Aslında yakındır kahverengine

Birazda yeşile çalar gözlerin

Boydan boya bürünürsün şallara

Keklik dağ kuşudur inmez göllere

Öyle dalgın dalgın bakma yollara

Kem gözler dokunur, solar gözlerin

En güzel nimetler yeşermiş canda

Acep bir benzerin var mı cihanda?

Ayrılığın vakti geldiği anda;

Yüzün hüzünlenir, dolar gözlerin

Saçlarını örtmüş kırmızı bir tül

Seni böyle görse kıskanırdı gül

Tutuldu bir kere neylesin gönül

Beni, sana mecbur kılar gözlerin.

        Mehmet Postallı  2002